Las przeznaczenia '43 recenzja

„Sam przecież wiesz, że człowiek przechodzi przez życie, jak ślepiec, nie podejmując najmniejszego wysiłku, by nadać swemu życiu jakiekolwiek znaczenie. Rodzi się bez celu i umiera bez sensu”.

Zazwyczaj sięgając po taką literaturę, dostajemy obraz polskich ludzi, którzy w tym czasie przeżywają piekło na ziemi, modląc się o dożycie wieczora czy kolejnego poranku. Błagają o ratunek, pomoc, która ich ocali. Zawsze wtedy zadajemy sobie pytania dotyczące wroga. Gdzie jego sumienie? Jak on tak mógł? Przypisując wszystkie te cechy wszystkim, którzy podlegają pod nazistowską propagandę, często tylko ze względu na narodowość.

Autor w swojej powieści przedstawia punkt widzenia niemieckich żołnierzy na tę brutalną agresję względem ludzi, którzy pod dyktaturą hitlerowskiej propagandy mają oczyszczać świat i idealizować narodowy socjalizm. Jednak znaleźli się i tacy, co nie dali się zmanipulować tej brutalnej propagandzie, która i tak powodowała strach, poprzez metody jej wpajania. Ich nie interesuje walka za ojczyznę czy szerzenie ideologii nazistowskiej, chcą jedynie przeżyć wojnę i wrócić do swych domów.

Przy czytaniu takich pozycji zawsze przez głowę przechodzi mi myśl o ludzkiej moralności i ich sumieniu. Jakim, że trzeba być brutalem, aby móc odebrać życie innej istocie, w ramach jakiś wybujałych marzeń jednego człowieka. Dlaczego ludzie, tak podatnie dają sobą manipulować, wierząc w to, co mówią inni, nie znajdując podstaw, aby we własnej świadomości tych myśli nie idealizować.

Książka napisana jest przyjemnym językiem pomimo dość ciężkiej tematyki. Znakomite ukazanie uczuć bohaterów, które oddziałują na czytelnika. Niekiedy możemy uważać, że są dla nas mocno obnażeni, skrywając swój krzyk w głębi.

Autor w swoim dziele porusza też schematy działania maszynowego, co dla fanów militari może być niezłą gratką. Zwykli czytelnicy odnajdą w tej historii przeróżny wachlarz emocji, który na dłuży okres zatrzyma się w naszych umysłach, zmuszając do głębszych przemyśleń, szukając odpowiedzi na własne pytania.