Powtórka recenzja

Historie o podróżach w czasie od zawsze mnie fascynowały. Bo co gdyby przeżyć życie jeszcze raz? I jeszcze raz? I jeszcze raz….?

43-letni Jeff Winston umiera na zawał serca w 1988 roku. Zarówno kariera zawodowa jak i małżeństwo nie ułożyło się po jego myśli. Pewnego ranka budzi się w swoim pokoju w akademiku i… jest rok 1963. Niespodziewana śmierć staje się szansą od losu gdy uświadamia sobie, że nie tyle potrafi przewidzieć przyszłość, ale dokładnie wie co się wydarzy. W „drugim” życiu Jeff wytrwale nie dopuszcza do powstania błędów, realizuje marzenia, umiejętnie kieruje życiem osobistym by wytrwać w małżeństwie, wie jak dążyć do bogactwa. Nie ma świadomości jednak, że to co zdobył jest nietrwałe, a w kolejnym życiu będzie musiał się z tym zmierzyć na nowo. A w kolejnym na nowo… I na nowo…

Czy możliwość podróży w czasie okaże się wolnością czy więzieniem? Szansą czy udręką?

Ken Grimwood w „Powtórce” zastosował dość posty schemat przenoszenia się w czasie. Kiedy jedno życie się kończy razem z bohaterem przeskakujemy do nowego życia. I tu przyznaję miałam obawy, że moja wyobraźnia nie nadąży za pomysłem autora – na szczęście łatwo się zorientować i przyswoić nowe warianty głównego bohatera.

Prócz zmieniających się życiorysów Jeffa w książce pojawia się klimat Ameryki lat. 60., 70. i 80., wszystkie najważniejsze wydarzenia i zmiany społeczno-obyczajowe. Na kartach powieści pojawiają się też fikcyjne filmy, dzieła sztuki czy książki.

„Powtórka” została wydana w 1987 roku (pierwsze polskie wydanie to 2002 rok). Śmiem twierdzić, że powieść absolutnie się nie zestarzała, ani zdezaktualizowała; a jej wznowienie nadało jej nowego wymiaru. Kiedy bohater trafia do kolejnych dziesięcioleci odkrywa alternatywne wizje przyszłości. Powieść napisana jest przystępnym językiem i bliżej jej do obyczajowej, z nutką filozoficznych rozważań, niż do science-fiction. Fabuła jest statyczna i koncentruje się na przeżyciach bohaterów, ich psychice, dążeniu do celów. Dobitnie uświadamia, że każda podejmowana decyzja niesie za sobą poważne konsekwencje. Na koniec lektury pojawia się refleksja – co ma być, to będzie; i nie wiadomo jakbyśmy się starali tego nie zmienimy.

Powieść Kena Grimwooda to wyjście poza czytelniczą strefę komfortu, do czego i Was zachęcam. Bo co gdyby przeżyć życie jeszcze raz? I jeszcze raz? I jeszcze raz….?




Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Rebis