Zakład o miłość recenzja

Ostatni rok studiów, Gemma za zgodą brata może zaliczyć stacjonarnie. Chce zaznać choć odrobiny zwyczajnego, studenckiego życia. Pragnąc zostać jak najbardziej anonimowa przybiera nazwisko panieńskie matki, które ma zapewnić jej większą prywatność, oraz możliwość nie bycia ocenianą przez pryzmat pieniędzy i pozycji brata, Cristiano. Nie spodziewała się jednak, że zrobi niemałe wrażenie na męskiej części studentów, oraz że przykuje szczególną uwagę jednego z nich. Elliot, zakłada się z kolegami o to, który z nich zbliży się do dziewczyny jako pierwszy. Nie zdaje sobie sprawy, do czego zaprowadzą go wygłupy studenckie.

Mogę przyznać z czystym sumieniem, że pióro autorki zdobyło moje uznanie i serce. Agnieszka zafundowała mi tym razem nie tylko rollercoaster emocji ale po prostu wysłała mnie rakietą kosmiczną na Drogę Mleczną, gdzie wszystkie uczucia atakowały moje zmysły w trakcie lektury. Zostałam emocjonalnie wyprana. Potrafiła oddać w treści tyle uczuć, że niejednokrotnie, śledziłam losy bohaterów ze ściśniętym gardłem i szybciej bijącym sercem. Osłodą były gorętsze sceny i rozwijające się między bohaterami uczucie, którego rozwój śledziłam z zapartym tchem.

Kreacja Gemmy była dla mnie olbrzymim, pozytywnym zaskoczeniem. Musze zaznaczyć, że po pierwszym tomie miałam mieszane uczucia do jej osoby, nieco samolubnej, nastoletniej księżniczki. Tu możemy podziwiać jej przemianę. Stała się dojrzałą, świadomą kobietą, z olbrzymim bagażem, stworzonym z doświadczeń i wyrzutów sumienia. Sama wymierzał sobie karę, skazując się na dodatkowe cierpienie. Ja ją po prostu uwielbiam i niejednokrotnie miałam chęć przytulenia tej biednej istoty, której los wciąż oszczędzał. Elliot został również świetnie wykreowany i urzekł mnie sposób w jaki autorka go stworzyła. Młody student, pewien swoich uczuć do Gem, jednak przy wydarzeniach jakie w ich życiu miały miejsce, pozostawał nadal młodym człowiekiem, pełnym wątpliwości, nie znającym mafijnego otoczenia. Jego zderzenie z prawdziwym życiem dziewczyny było dla niego niemałym szokiem co zostało opisane bardzo realistycznie

Fabuła niejednokrotnie mnie zaskakiwała, zwroty akcji podkręcały poziom adrenaliny by za chwilę pogrążyć mnie we współczuciu i żalu a następnie przyprawić o rumieniec i podwyższoną temperaturę. Nie nudziłam się przy tej pozycji nawet przez chwilę. Autorka doskonale wywarzyła wszystko by zaspokoić wszystkie potrzeby czytelnika – zwłaszcza moje.

Choć myślałam, że nic nie przebije mojej sympatii do pierwszego tomu serii, to myliłam się. Historia Gemmy i Elliota przebiła miejsce pierwsze i króluje na moim prywatnym podium serii Santo. Gorąco polecam całą serię!