Z popiołów recenzja

Z pierwszą książką Martyny Senator miałam do czynienia ponad rok temu. Trafiłam na pozycję pt. ,,Z otchłani", która szalenie mi się podobała. Zmartwił mnie fakt, że ta książka była drugim tomem z cyklu. Na szczęście kilka dni temu dotarła do mnie informacja, że można je czytać w dowolnej kolejności.

Bohaterami książki są Sara i Michał. Poznają się w dosyć poważnych okolicznościach. Chłopak ratuje dziewczynę przed grupą chłopaków , którzy chcieli ją okraść. Między tą dwójką od początku nawiązuje się nić sympatii, do której Sara podchodzi z rezerwą. Przeszłość nie pozwala jej zapomnieć o przykrym doświadczeniu. Czy Michałowi uda się dotrzeć do dziewczyny i zdobyć jej zaufanie?

,,Ludzie mówią, że bez miłości nie da się żyć. Osobiście uważam, że tlen jest ważniejszy" - Doktor House.

Od razy nasuwa się pytanie - czy zostałam oczarowana tak samo jak za pierwszym razem? Oczywiście, że tak. Nadal twierdzę, że autorka jest polskim odpowiednikiem Colleen Hoover. Nie buduje sztucznie napompowanych wątków, jej postaci są prawdziwe, a co za tym idzie łatwo uwierzyć w ich historię. Za pośrednictwem tego duetu przywrócona została mi wiara w prawdziwą miłość, która ukryta jest w każdym z nas. Poza tym znalazłam w środku kilka smaczków, które bardzo pozytywnie wpłynęły na odbiór książki m.in.: tytuły filmów, które oglądali główni bohaterowie (większość z nich znam i lubię ), cudowne fiszki (wszystkie zapisane w notesiku) i nadanie bohaterowi imienia Michał (na punkcie którego mam bzika - po prostu wszystkie Michały to fajne chłopaki). Żeby nie było tak kolorowo zdarzyło mi się przewrócić oczami nad tekstem. Były 2-3 momenty, po przeczytaniu których stwierdziłam, że jednak można było to rozegrać trochę inaczej. Nie zmienia to jednak faktu, że patrząc na całokształt wyszło dobrze. Ode mnie 8/10

P.S. Ciekawa jestem która piosenkarka w przyszłości zgłosi się po teksty piosenek śpiewanych przez Sarę.