Piąte przykazanie recenzja

Po uzyskaniu licencji detektywa Dioniza Remańska kupuje dom w Strzygomiu. Przyjmuje kilka prostych zleceń i powoli rozkręca firmę. Pewnego dnia w agencji pojawia się Maria Pisarek. Zrozpaczona kobieta twierdzi, że jej syn, Paweł, który zdaniem policji zaginął, został tak naprawdę zamordowany. Podejrzewa prawie wszystkich mieszkańców miejscowości Osiny, którzy rzekomo szykanowali jej dziecko, a w końcu doprowadzili do śmierci chłopaka. Z czasem wychodzi na jaw, że Paweł Pisarek, młody i zdolny informatyk, szantażował wiele osób, jednak z powodu braku dowodów śledztwo zostaje zawieszone. Równolegle prowadzona jest sprawa bestialsko skatowanego proboszcza. Czy zniknięcie Pawła może mieć coś wspólnego z morderstwem proboszcza, w którego komputerze chłopak znalazł dowody na to, że ksiądz wykorzystywał seksualnie nieletnich? Dioniza wie, że poszukiwanie mordercy przyniesie więcej pytań niż odpowiedzi.

Za egzemplarz dziękuję @czwartastrona i za możliwość jego przeczytania. Z autorką mam styczność pierwszy raz i nie ostatni! Muszę nadrobić inne jej książki, ponieważ styl autorki bardzo mi się spodobał. Wyczytałam gdzieś, że ta pozycja należy do serii („Wioska kłamców” oraz „Więzy krwi”) lecz nie odczułam tu jakiegoś problemu ze zrozumieniem treści ani nieścisłych wątków, które mogłyby być powiązane z wcześniejszymi częściami. Fabuła jest świetna, ponieważ nie daje czytelnikowi odgadnąć co będzie dalej, a według mnie jest to satysfakcjonujące, bo wtedy wyobraźnia strzela pomysłami. Poruszany jest temat molestowania dzieci i autorka nie boi się o tym pisać, lecz robi to w tak delikatny sposób by czytelnika nie zniechęcić. Bohaterowie zostali wykreowani świetnie, Dionizę i Pawła polubiłam od razu. A co do postaci księdza? Nie było mi go szkoda, po książce „UPADEK”, takiemu naplułabym jeszcze w twarz i dopiero zakopała.🤬 Nawet nie chcę o tym myśleć. Wracając do książki, lubię czytać historie, gdzie akcja toczy się w małych miasteczkach, one jednak mają swój urok, wszyscy prawie się znają itp. To w sumie jak w Ojcu Mateuszu, Sandomierz a zabójstw i zbrodni tyle jak mrówek w mrowisku 😂.Podsumowując było wiele wątków obyczajowych niż kryminalnych lecz, według mnie to w niczym nie przeszkadza, bo autorka tak wodzi nas za nos, że jesteśmy ciekawi co będzie dalej. Polecam na dawkę lekkiego humoru, emocji oraz miłego spędzenia czasu.