Jedyne takie miejsce recenzja

Lena- została samotna matka w wieku szesnastu lat i postanowiła nigdy nie wyjawiac prawdy o tym, kim jest biologiczny ojciec jej synka Marcela. Zamknięta w sobie, odizolowana od rówieśników, poraniona przez wydarzenia z przeszłości, każdego dnia uczy się być lepsza nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla swojego dziecka.
Alan- od urodzenia był skazany na sukces. Bogaci rodzice, najlepsze szkoły, luksusowe życie w wielkim mieście stanowiły dla niego codzienność. Spełniał swoje kolejne marzenia bez większego trudu. Wszystko się posypało jak domek z kart, gdy zakończył czteroletni związek z dziewczyna, nakrywając ją na zdradzie.
.
Jest o druga książka Pani Klaudii Bianek, która przeczytałam jednym tchem. Musiałam dać sobie przerwę w czytaniu, bo wywołała we mnie tyle emocji, których nie potrafiłam opanować. Ta historia Leny i Alana tak idealnie wtapia się w moje życie, że czytając ją uśmiechałam się a zarazem i płakałam. Ta pozycja pokazuje nam, że miłość da radę przezwyciężyć wszystko, jest silniejsza niż myślimy bo to może przytrafić się każdemu. Każde słowo zapisane na kartkach tej lektury jest takie realne, takie prawdziwe. Historia jest bardzo spójna, przykuwa uwagę od razu, od pierwszej kartki . A najlepsze jest to, że wdrażając się w tą opowieść i czytając momenty gdy Alan z Leną byli razem, czułam motyle w brzuchu jakbym to ja przeżywała swoją miłość na nowo. Od początku. Pani Klaudia Bianek zbudowała tak szczerą i dynamiczną historię, że nikt jej się nie oprze. Czytałam bardzo dużo recenzji na temat tej książki i niedowierzalam, że jest aż tak duża przepaść między ocenami. No ale wiadomo nie każdemu musi się podobać. Mi osobiście ukradła całe moje serce, bo doskonale wczułam się w rolę Leny jako samotnej mamy. Wiem jak to jest, wiem jak jest trudno liczyć tylko na siebie i mieć przy boku tylko osoby Ci najbliższe w tak ciężkim okresie jakim jest macierzyństwo, szczególnie dla nastoletniej mamy. Pani Klaudio, życzę dalszych sukcesów i takich książek jak ta, bo na pewno nie przestanę o niej myśleć długo długo. A czytelnikom, którzy są wrażliwi, radzę zaopatrzyć się w chusteczki, bo łzy wzruszenia będą gwarantowane. Polecam !