Gasnące światło recenzja

Pewnej nocy mała Amelka słyszy kroki w swoim domu, myśląc że któryś z rodziców się przebudził. Coś nie dawało dziewczynce spokoju i postanowiła ona sprawdzić, kto cicho stąpa po mieszkaniu. Niestety, była świadkiem prawdziwego horroru, którego człowiek, a tym bardziej małe dziecko, nie powinno nigdy widzieć – zobaczyła jak obce jej osoby bestialsko mordują jej rodziców. Dziewczynka zdołała się ukryć przed mordercami w kuchni, gdzie została odnaleziona rankiem przez policjanta.

Amelce dla bezpieczeństwa zmieniono tożsamość, ponieważ było bardzo duże prawdopodobieństwo, że mordercy sprzed lat nie spoczną, póki jej nie dopadną, czego nie udało im się przez ostatnie 20 lat, które minęły od tej tragedii.

Hanna Greń bardzo dobrze zobrazowała i wyjaśniła co się kryje przed wyrażeniem „gasnące światło” – pokazała to na przykładzie głównej bohaterki, Amelii Butkiewicz, która została adoptowana przez Kamilę i Rafała Benderów (otrzymała wtedy nowe imię - Amalia), lecz w tym przypadku również miała mocno pod górkę – była kochana i akceptowana wyłącznie przez adopcyjną matkę i zawdzięczała jej wiele oraz poznała matczyną miłość, której bardzo potrzebowała. Z drugiej strony, niestety brak akceptacji i ciągła niechęć Rafała do Amalii przyczyniała się do przepłakanych, nieprzespanych nocy. W ten sposób w Amalii dosłownie gasło światło przez lata, wytworzyło w niej chłód emocjonalny, niedbałość o siebie.

Pomimo tragedii bohaterki uważam, że Amalia jest silną osobowością. To nie pierwszy raz, gdy spotykam się w książce autorstwa Greń z kobiecą siłą. Taką postacią była też Dioniza Remańska, policjantka jednej z serii autorki. To ma coś w sobie pozytywnego, że pomimo przeciwności losu, życiowych tragedii, postacie kreowane przez Hanne Greń stawiają czoła swoim problemom i choć te historie nie zawsze kończą się tak jakbyśmy chcieli, to pokazują, że warto walczyć do samego końca.

Hanna Greń z wykształcenia jest ekonomistką, z zamiłowania pisarką. W 2014 roku porzuciła rachunkowość na rzecz opowiadania historii z dreszczykiem. Pasjonuje się kryminalistyką, a jej mąż – emerytowany policjant – jest pierwszym recenzentem jej książek. W wolnych chwilach uwielbia spacerować po lesie, najbardziej jesienią, a także haftować i czytać. Na swoim koncie autorka ma m.in. wyżej wspomnianą serię kryminalną z Dionizą Remańską (‘Wioska Kłamców’, Więzy Krwi’, ‘Piąte przykazanie’, ‘Miasto Głupców’, ‘Śmiertelna dawka’), powieść kryminalno-obyczajową ‘Północna zmiana’ oraz opowiadania ‘Czarne niebo’.