Co wyszeptał nam deszcz recenzja

Recenzja

Premiera 22.02.2023 r.

Współpraca reklamowa z @niezwykłe

„Co wyszeptał nam deszcz” – Joanna Balicka

„Łabędzie i lwy mają to do siebie, że nigdy nie zignorują bliskiego w potrzebie. Ty jesteś dla mnie, ja jestem dla ciebie. Chcę Cię na gorsze, na lepsze też, bo to, co nam pisane, wyszeptał nam deszcz”

Nieuleczalna choroba, ból, cierpienie, miłości i wszystko co sprawia, że biedne serce czytelnika krwawi, smuci się, raduje i cierpi.

Olivia musiała zrezygnować z wielu rzeczy i marzeń, a to wszystko za sprawą choroby, która cały czas postępuje. Jednak ta dziewczyna nigdy nie traci wiary i nadziei. Uśmiecha się kiedy może. Stara się żyć pełnią życia, cieszy się z najmniejszych rzeczy. Jej jedno marzenie udaje się spełnić i od tej chwili już nic nie będzie takie same. Za każdym razem podziwiałam Olivię za jej hart ducha i uśmiech. Walczy o życie, chociaż nie ma czasem siły to, to robi.

Rain niegdyś zwykły chłopak z dosyć ciężkim życiem, teraz to sławny muzyk, który niestety zatracił się w sławie. Na co dzień przeżywa swój koszmar, który nie raz doprowadza go do ostateczności. Za wielkim uśmiechem, kryje wielki smutek i ból. Pomimo tego sława wcale nie zrobiła z niego zadufanego w sobie mężczyznę. Wręcz przeciwnie, umie docenić to, czym obdarzył go los. Tylko między czasie troszkę się pogubił.

Kiedyś przyjaciele, teraz prawie obcy ludzie. Jedno spotkanie wywoła lawinę wspomnień i powrót dawnych uczuć. Tych dwoje to zagubione dusze, które razem tworzą całość. Żadne z nich nie ocenia drugiego, tylko z całych sił się troszczy i pragnie szczęścia drugiego. Pomimo młodego wieku są bardzo dojrzali i odpowiedzialni. Swoje młode życie zawierzają sobie nawzajem. To co ich połączyło jest niezwykłe i trudne, może wszystko działo się zbyt szybko ale w zaistniałej sytuacji nie mogło być inaczej. Każda chwila z sobą jest na wagę złota.

Autorka stworzyła tak emocjonującą książkę, która aż emanuje uczuciami i czasem brakowało mi słów. Moje mokre policzki i oczy to idealny dowód na to, że autorka jest wybitna i potrafi wywołać drżenie serca. Takiego bólu, smutku i cierpienia nie jestem w stanie sobie wyobrazić. Obaj bohaterowie to ludzie z ciężką teraźniejszością. A za razem z piękną miłością, która rozkwita pomimo wielu schodów, których przejście może być nie lada problemem. Zakochałam się w tej historii, a każda strona była wypełniona po brzegi różnymi emocjami. To one nadały tej historii kształt i odpowiedni wydźwięk.

Autorka chciała pokazać, że życie nie jest dane nam na wieczność. Jedno odchodzą od nas szybciej a inni w swoim czasie. Ale człowiek nigdy nie jest w stanie się na to przygotować. Zawsze pozostanie ból i ta rana. Jednak to co jest wieczne to miłość i przyjaźń. To ona daje siłę do dalszej walki i uśmiechu. A wiara w drugą osobę to dar od losu.

Jeśli macie ochotę na historię od której nie będzie się można oderwać, chyba żeby sięgnąć po kolejną chusteczkę to koniecznie przeczytajcie tę. Nie zawiedziecie się i na pewno znajdziecie wile życiowych wskazówek.

10/10