Chłopiec z Auschwitz recenzja

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

„Chłopiec z Auschwitz” to historia, która poczęła się w gabinecie optometrycznym doktora Henry’ego Ostera w Beverly Hills. Pan Dexter Ford współautor książki był jednym z jego pacjentów oraz przyjacielem. Pewnego dnia podczas dopasowywania soczewek kontaktowych, pan Dexter zauważył na przedramieniu swojego przyjaciela wyblakły, nieco koślawy niebiesko-czarny tatuaż z numerem B7648. Dzięki tej chwili powstała opowieść o człowieku, który wbrew wszystkim przeciwnościom, utraciwszy wszystko, przeżył, by podzielić się swoją historią, abyśmy nigdy nie zapomnieli, czego był świadkiem.

Kiedy Adolf Hitler doszedł do władzy w 1933 roku, Heinz Adolf Oster miał dopiero 5 lat i nie zdawał sobie jeszcze wtedy sprawy, tak jak większość społeczeństwa, co to może znaczyć dla świata. Urodzony w Kolonii mały Heinz wraz z rodziną trafił do łódzkiego getta, gdzie spędził trzy lata, by później zostać wywiezionym do Auschwitz-Birkenau. O tym, jak wyglądało jego życie przed wojną, w trakcie jej trwania i tuż po niej, aż do śmierci, opowiada w swojej książce.

Wśród książek, które naciągają obozową historię, przekłamują ją, takie książki jak „Chłopiec z Auschwitz” są skarbem, o który należy dbać, bo tylko dzięki takim pozycjom mamy pewność, że prawda o tym, co działo się za murami obozu, wychodzi na jaw. Pan Henry opowiedział swoją historię bardzo rzeczowo, ale niepozbawioną emocji. Dzięki temu, że jest to autobiografia, a nie powieść fabularna czy historyczna, a autor skupia się na swoich odczuciach, możemy dowiedzieć się czegoś, czego nie znajdziemy w podręcznikach do historii. To coś jest ukryte głęboko w sercu i należą się duże podziękowania autorowi za to, że odważył się, podzielić z nami tym, co przeżył.

Poza ciekawą okładką, która przedstawia clou historii głównego bohatera, warto zwrócić uwagę, że książka wzbogacona jest zdjęciami, które są opisane i świetnie uzupełniają życiorys bohatera. Biografie to taki gatunek książki, który najtrudniej mi się ocenia, bo muszę pamiętać o tym, by nie kierować się jedynie sercem. Zdecydowałam się ocenić tę książkę 9/10 ze względu na niedosyt, który mi towarzyszy.