Chemia śmierci recenzja

Minęły trzy lata, odkąd David Hunter, wybitny antropolog sądowy, przeprowadził się do prowincjonalnego miasteczka, uciekając przed londyńskim zgiełkiem, swoją pracą i tragedią życiową, która go spotkała. Spokój w miasteczku i życiu Davida zostaje zaburzony, gdy pewnego dnia w okolicznym lesie zostają znalezione zwłoki kobiety. Hunter, w przeszłości specjalista od badania ludzkich szczątków, dziś niechętnie zgadza się na współpracę przy policyjnym śledztwie. Gdy jednak znika kolejna kobieta, doktor Hunter nie może już stać z boku. Sprawa dotyka go osobiście. Wynaturzone, bestialskie metody zabójcy, miasteczko opętane nienawistną podejrzliwością – wokół gęstnieje mrok, a czas ucieka. David musi podążać szlakiem makabrycznych wskazówek aż do przerażającego finału.
.
Kolejna książka z Davidem Hunterem zaskoczyła mnie niezłomnie. Aż mi wstyd, że tyle musiała na mnie czekać aż ją przeczytam.🙈 Czytałam ją tak zachłannie jakbym miała na koniec ją połknąć w całości. Zawsze czytam kryminały i typuje na samym początku morderców, A tu nie miałam na to czasu. Tyle się działo, że nie zaprzątałam sobie tym głowy, więc zakończenie było dla mnie zaskakujące. "Chemia śmierci" to świetny kryminał Becketta, który na dodatek jest jedną z wielu części z Davidem Hunterem. Książka jest napisana takim językiem, że czyta się ją szybko i zdecydowanie lekko. Bo tak powinno się czytać książki 😁. Okładka przyciąga wzrok, żarówka, parę latających obok much i ten krwawy napis, więc zrozumiałe, że stwierdziłam że muszę ją przeczytać. Akcja nabiera takiego tempa, że Ojciec Mateusz w Sandomierzu nie miał tylu spraw naraz jak tutaj. Chociaż przyznaję, trochę ich łączy małe miasteczko i tyle morderstw 🤣. Na długo pozostanie mi w pamięci a ja, po jej przeczytaniu nie ukrywam i wstyd przyznać, ale bałam się zasnąć. Cieszę się w duchu, że skończyłam ją w tamtym tygodniu, bo teraz nocki sama z dziećmi, byłyby dla mnie udręką 🤣 Także polecam wam z czystym sumieniem A dla fanów kryminałów to podstawowa lektura.