Arystoteles i Dante przepadają w toni życia recenzja

"Nauczyłeś mnie, jak pływać we wzburzonych wodach -
A potem mnie tu zostawiłeś, bym utonął"

"Miłość była pochodnią niesioną, by wydostać się z mroków. Miłość ratowała cię z wygnania i prowadziła do kraju zwanego Przynależnością."

Kontynuacja historii Arystotelesa i Dantego - to już drugi tom, w którym możemy obserwować tytułowych bohaterów, ich losy, przygody, wspólną pracę budowania tego, czym oboje nazywają szczęściem i drogę ku niemu w świecie, w którym nie wszyscy chcą ich zrozumieć i zaakceptować. Ari to licealista, który przez to kim jest, a do czego nie chciał się głośno przyznać, ciągle pozostawał w ukryciu, był niewidziany dla innych. Jednak zmieniło się to pod wpływem nieoczekiwanego uczucia, które wybuchło pomiędzy nim, a Dantem. Okazuje się, na szczęście Arystotelesa, że może on przeciwstawić się swoim dręczycielom i zyskać przyjaciół. Wszystko może - kiedy jest przy nim równie irytujący, co kuszący Dante. Zarówno Arystoteles, jak i Dante chcą i dążą do tego, aby wytyczyć swoją wspólną ścieżkę w świecie, który ich nie rozumie. Arystoteles stojący w obliczu straty, musi poradzić sobie jeszcze z innymi problemami, aby w końcu zbudować prawdziwie szczęśliwe życie. Czy mu się to uda? Czy Ari i Dante zdołają zapisać swoje imiona na mapie świata?

Kochani - po pierwsze wydanie - jestem totalnie i absolutnie zakochana! Patrząc już na samą okładkę, człowiek ma chęć poszybować w tych niebiańskich przestworzach 🥰i te barwione brzegi..
Przejdźmy do meritum - fabuła, skupiona na relacji tytułowych bohaterów, ale nie tylko. Dotyka również tych kwestii, które skłaniają do refleksji na tematy takie jak, np życie, śmierć, strata, przyjaźń, relacje międzyludzkie, akceptacja, odkrywanie własnego wnętrza - wywołuje to ogrom emocji. Podobnie zresztą jak relacja Ariego i Dante - powoli się rozwijająca, urocza, romantyczna. Aż dziw bierze, że w dialogach i przemyśleniach tak młodych ludzi, znajdują się filozoficzne, czy też psychologiczne kwestie - to zadziałało tutaj nieco w drugą stronę, bo trochę odrealniało samą fabułę. Nie mniej jednak ja uwielbiam, kiedy wydarzenia, rozgrywające się w książce, podszyte są głębszą warstwą, uczą i uświadamiają czytelnika. W tym przypadku stajemy się świadkami że życie składa się zarówno z cierpienia, wywołanego np stratą, jak i radości, którą czerpać możemy z obecności ważnych ludzi w naszym życiu. Na przykładzie bohaterów uczymy się akceptacji, szacunku do siebie i doceniania zarówno innych, jak i siebie oraz tego, że miłość może mieć wiele wymiarów i form. Książka urzekła mnie również stylem. Narracja, dosyć oszczędna w słowach, przekazywała nam to co najważniejsze, a to co jeszcze bardziej ważne, mogliśmy doczytać sobie między wierszami. Bardzo przyjemna młodzieżówka - taki 'comfort book', który polecam na umilenie sobie dnia