Gra recenzja

RECENZJA "Gra" @augustadocher_beatamajewska
Seria "Z klasyka w łóżku"
Trzy kobiety, jeden mężczyzna- połączyła ich GRA w której nie każdy z nich znał zasady.

On- Sebastian człowiek cyniczny, podły, zadufany w sobie.
Marianna- pisarka, wrażliwa, delikatna kobieta, wierna swojemu mężowi, który jest od niej dużo starszy.
Isabelle- znudzona życiem kobieta, szukająca seksualnych wrażeń, toksyczna osoba i przyjaciółka Sebastiana.
Cecylia- młoda dziewczyna, żyjąca pod tyrada matki, nieszczęśliwie zakochana w nauczycieli muzyki.
Trzy kobiety. Każda różni się pod względem charakteru, wieku i doświadczenia. Każda z nich bierze udział w brutalnej a jednocześnie miłosnej GRZE, lecz zwycięzca zostanie tylko jeden.
Kto zostanie na planszy?

Książka "Gra" z pewnością nie należy do łatwych i miłych powieści. Już na samym wstępie autorka informuje, że łatwo nie będzie a książka jest fanfikiem powieści "Niebezpieczne związki" Choderlosa se Laclos, a ta zaś to zbiór listów. Dzięki informacji od autorki, wiedziałam że po książce nie mam spowodować się tkliwych scen, romantycznych uniesień, a przygotować się na "ciężkie" czytanie. Jednakże, wcale tak ciężko nie było, bo książkę przeczytałam w jeden dzień i nie odczuwałam zmęczenia, a wręcz byłam zaciekawiona jak ta cała gra się potoczy. Bohaterowie książki mieli jedna wspólną cechę moim zdaniem- byli perfekcyjnymi kłamcami. Jedynie nie każdy z nich potrafił z tymi klamstami żyć. Każdy z bohaterów kogoś kochał, ale żadne z nich nie potrafiło się do tego przyznać, a nawet jak, to potem się z tego wycofywali. Intrygi, kłamstwa, toksyczność relacji doprowadziły do tragedii każdego z bohaterow. Jedynie jedna z postaci wyszedla z tej GRY obronną ręką i rusza dalej.
Sądząc po okładce myślałam, że to będzie troszkę "inna" gra, okładka sugerowała że to będzie erotyk, albo mocny romans. Ale nic z tego! Mamy tu pokazana powieść pełną chorych relacji, intryg oraz tragedii bohaterów. Bardzo zaintrygowała mnie ta książka, pokazała mi tragizm jaki spotyka ludzi za ich zachowanie, za ich postępki, za "ślepotę" umysłu. Tak umysłu bo serce podpowiadało im dobrze, a zamiast słuchać serca słuchali rozumu, który nie koniecznie podpowiadał dobrze. ⬇️