Rany, których nie widać recenzja

.
Słuchacie audiobooki?

"Rany, których nie widać" Faith Gardner to bez wątpienia jedna z trudniejszych książek dla młodzieży, jaką przeczytałam.

Betty, jej siostra i mama wybierają się na zakupy do centrum handlowego. Zwykły dzień a przerodził się w koszmar życia.
Strzelanina, zamachowiec, ofiary. Wszystko to doprowadza Betty i jej rodzinę do szaleństwa.
Joy, jej siostra była świadkiem, jak zamachowiec kończy ze swoim życiem kilka metrów od niej.
To wszystko zmieniło ich życie na zawsze. Mama dziewczyn zostaje aktywistką, która walczy z druga poprawką amerykańską (odnosi się ona do posiadania i noszenia przy sobie broni). Betty z całych sił pragnie dowiedzieć się, czemu chłopak, którego znali strzelał w sklepie, a także próbuje pomóc swoim bliskim oraz sobie a jej siostra, ma coraz większe problemy ze sobą i swoją psychiką. Tak naprawdę Betty zostaje sama, ze swoimi problemami.

Po przeczytaniu tej pozycji miała ogromny mętlik w głowie. Nadal nie wiem, co myśleć.
Zdecydowanie była to dobra książka. Trudna i poruszająca. Dużo wątków psychologicznych, które są dobrze napisane.

Wątek miłosny, jaki tu mamy też jest dobrze przemyślany i napisany. Bohaterowie są wykreowani poprawnie i życiowo, możemy znaleźć coś, z czym się utożsamimy.
Cała historia jest spójna i dobrze napisana, szybko się czyta.

Jednak coś mi nie pasowało w tej historii. Mam po prostu wrażenie, że to bardziej książka dla młodzieży niż dla dorosłych. Nie poruszyła mnie ta historia jakoś mocno. Bardzo podobało mi się postać Betty, ale nie pasował mi fakt, że miała dopiero 18 lat, a została sama ze straszą siostrą, gdzie jej problemy psychiczne się pogłębiały.
Podobały mi się też wątek z reprezentacją LGBT+, ale też mnie jakoś nie porwał za bardzo.
Była to dobra książka, ale myślę, że będzie ona lepsza dla młodszego czytelnika tak 14/15/16+ lub osoby, która chce zacząć czytać trochę mocniejsze książki.

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .