Rana recenzja

Gdy przeczytałem Żmijowisko, byłem bardzo rozczarowany. Ta historia nie przypadła mi do gustu. Dopiero serial wyemitowany przez Canal+ poprawił zdecydowanie sytuację. Może dlatego zdecydowałem się przeczytać inną powieść Wojciecha Chmielarza - Ranę. Trochę po namowach czytelników i koleżanek w pracy. Uznałem, że jeżeli im się podobała, to warto spróbować.

Już od pierwszych stron ciężko było mi oderwać się od niej. Znajdujemy się we współczesnej Warszawie, w jednej z prywatnych szkół. Główną bohaterką powieści jest Klementyna Jastrzębska. Nie ma pracy, jednak niespodziewanie znajduje ją właśnie w wyżej wspomnianej szkole. Bardzo szybko załatwia formalności, co w dzisiejszych czasach wydaje się podejrzane. Będzie tak jak kiedyś uczyć matematyki. Poznaje Elżbietę, nauczycielkę języka polskiego, z którą pali papierosy, mimo zakazu palenia dla nauczycieli, nałożonego przez panującą dyrektorkę szkoły.

Niestety wkrótce jedna z uczennic, Marysia, rzuca się pod pociąg przy Dworcu Wschodnim. Elżbieta nie wierzy, że jedna z najlepszych uczennic mogła to zrobić. Jaki miała motyw? Wszystko zaczyna się komplikować, bo Klementyna znajduje ciało polonistki w szkole i... ucieka z miejsca tragedii. Następnego dnia w szkole wszystko zaprzecza temu, co się stało poprzedniego wieczoru. Dyrektorka szkoły twierdzi, że Ela zwolniła się z pracy, ponieważ uderzyła w twarz Gniewomira, jednego z uczniów. Licząc się ze zwolnieniem dyscyplinarnym sama postanowiła zwolnić się ze szkoły.

Wszyscy mają tu mają jakieś tajemnice, które wychodzą na jaw. Nikt tutaj nie jest kryształowy, każdy ma coś za uszami. Szczególnie główna bohaterka, Klementyna, która będąc małym dzieckiem była maltretowana przez ojca-tyrana. Dyrektorka wraz z mężem, Elżbieta, czy uczniowie z klasy z córką dyrektorki na czele i sam niepełnosprawny Gniewomir. Nic nie jest jasne... a samo zakończenie może zaskoczyć nie jedną osobę, ponieważ praktycznie wszystkie postaci mogą być potencjalnymi zbrodniarzami

Z chęcią przeczytam inne powieści autora, Ranę polecam zdecydowanie!