RAK. Psy szczekają, karawana jedzie dalej recenzja

„Rak” autorstwa Nadii Szagdaj i Grzegorza Filarowskiego to książka, obok której nie da się przejść obojętnie. Opowieść o ciemnych zakamarkach ludzkiej psychiki, manipulacji oraz zniszczeniu, które niesie ze sobą jedna osoba. Jednocześnie jest to historia o samotności, braku zrozumienia, bezkarności oraz swojego rodzaju 'ślepocie' wymiaru sprawiedliwości. Jest to książka, po której przeczytaniu długo nie mogłam zebrać się w sobie i napisać recenzję, gdyż musiałam poukładać sobie wszystko w głowie. Ilość emocji i pytań, jakie we mnie były, sprawiała, że ciężko było mi się skupić, by napisać coś z sensem. Czy jeśli książka wywołuje taki mętlik w głowie czytelnika, to nie jest to znak, że była to naprawdę dobra i wstrząsająca lektura?
Jak wspomniałam na początku, jest to historia oparta na prawdziwych wydarzeniach i to jeszcze takich nagłośnionych, dlatego sięgając po nią, spodziewałam się wciągnięcia w całą historię od pierwszych stron. Niestety, tak się nie stało. Na samym początku ciężko mi było wdrożyć się w całą historię; strasznie mi się dłużyła. Od początku bombardowani jesteśmy sporą ilością postaci oraz wydarzeń, przez co czułam się przytłoczona i zagubiona. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem, który odkrywał kolejne tajemnice, coraz bardziej wciągałam się w opowieść, przeżywając ją całą sobą i otwierając oczy ze zdumienia. Ta lektura wywołała we mnie sporo emocji i zrodziła w mojej głowie wiele pytań. Jak to jest, że jeden niepozorny człowiek może wyrządzić tyle krzywdy i być tak nieuchwytny? Jak to się stało, że te kobiety mu zaufały, przecież nic takiego im nie dawał. Pytanie czy na pewno nic nie dawał? Odpowiedź na to pytanie jest banalnie prosta i jakże smutna.
Iwo, główny bohater wydarzeń, jest postacią niepozorną, na pierwszy rzut oka nijaką, ale też przerażającą, wywołującą wiele emocji. Intryguje, wywołując jednocześnie wewnętrzny niepokój. Jest mistrzem manipulacji, a jego działania skłaniają czytelnika do zastanowienia się nad ludzką naturą. Jest to postać, która zostaje z czytelnikiem długo po zakończeniu lektury. Na swój sposób fascynuje, ale też wywołuje w człowieku najgorsze emocje.
Jestem pod wrażeniem, jak autorzy oddali w tej książce atmosferę zagrożenia i niepewności, która towarzyszyła ofiarom Raka. Czytając, czułam ich strach, wstyd, smutek i uczucie poniżenia.
Ta książka zasługuje na uwagę i rozgłos. Jest to pozycja, która niesie ze sobą pewne przesłanie i ostrzeżenie, dlatego powinien sięgnąć po nią każdy. Nie jest to lekka lektura, ale jakże ważna. Sięgajcie po nią, czytajcie i dzielcie się swoimi przemyśleniami.