Punk 57 recenzja

Ryen i Misha w dzieciństwie zaczęli pisać do siebie listy. Trwało to kilka długich lat. Obiecali sobie, że nigdy się nie spotkają, aby nie zepsuć przyjaźni jaka zrodziła się między nimi. Jednak pewnego dnia na imprezie organizowanej przez zespół Mishy spotykają się całkiem przypadkowo. Ryen nie zdaje sobie sprawy kim jest Misha, ale on wie, że to jego ukochana przyjaciółka. Tamtej nocy dochodzi do tragedii, przez którą chłopak nie chce mieć już nic wspólnego z Ryen. Przestaje odpisywać na jej listy. Dziewczyna cierpi i nie rozumie co się stało. Na dodatek w jej szkole pojawia się chłopak, który ewidentnie chce ją upokorzyć i zniszczyć, lecz ona wbrew sobie coraz częściej o nim myśli... Czy będzie potrafiła dogadać się z nieznajomym chłopakiem? Dlaczego Misha przestał odpisywać na jej listy?

Przepadłam. Po prostu przepadłam. To jedna z tych historii od której nie oderwiesz się, dopóki nie przeczytasz do końca. Niezwykle ciekawa fabuła, ukazująca dość powszechny problem wśród nastoletnich uczniów jakim jest zazdrość, nienawiść, chęć imponowania innym i udawania kogoś, kim się nie jest, byle tylko wszyscy nas lubili. Oczywistym jest, że nikt nie chce być sam. Bycie przezroczystym i odtrąconym przez grupę bardzo boli. Dlatego każdy stara się być zauważony i lubiany, ale niestety, aby to osiągnąć czasami przestaje być sobą. Głównymi bohaterami tej historii są Ryen i Misha. Dwoje nastolatków, którzy od wielu lat piszą do siebie listy. Wiedzą o sobie wszystko i darzą szczególnymi uczuciami. Oboje są tu narratorami, dzięki czemu poznajemy historię ich życia i uczucia jakie nimi kierują. Samotność, pustka, pozory, wstyd i strach. To właśnie siedzi w Ryen. Tak bardzo chciała stać się kimś innym, że przestała być sobą. Ma wokół siebie wielu przyjaciół, ale czy wszyscy są prawdziwi? Pojawienie się nowego ucznia wywraca jej życie do góry nogami. Jest poniżana, ale zamiast znienawidzić swojego "wroga", coraz bardziej się do niego zbliża. Sprawy nie ułatwia również fakt, że jej przyjaciel zerwał z nią kontakt. Misha po tragedii jaką przeżył bardzo się pogubił. Stara się nienawidzić Ryen, ale czy naprawdę tego chce? To opowieść niebanalna i bardzo prawdziwa. Tyle jest w bohaterach złych emocji, ale jest też czas zmian. Są tu momenty budzące złość jak i również chwile pikantne :) Nie należy również pominąć wątku Punka, który włamuje się nocą do szkoły i zostawia napisy na ścianach. Całej historii towarzyszy muzyka. Playlista na końcu jest po prostu genialna. Polecam, polecam, polecam!