Psychopata recenzja

Maja Lipska wiedzie względnie uporządkowane życie. Choć przykre doświadczenia z przeszłości czasem dają o sobie znać, kobieta stara się przejść nad nimi do porządku dziennego i to z satysfakcjonującym rezultatem. Jednak pewnego dochodzi do incydentu, który na dobre odmieni życie Lipskiej. Po firmowym bankiecie Maja budzi się na ławce, a w jej głowie pojawia się 36 godzinna luka w pamięci. Równolegle w Krakowie swoje śmiertelne żniwa rozpoczyna seryjny morderca, którego tropi życiowy partner bohaterki – komisarz Aleksander Rudek. Czy oba te wątki znajdą powiązanie?

W dotychczas przeczytanych przeze mnie książkach z reguły to głównemu bohaterowi grozi niebezpieczeństwo, natomiast ta pozycja wyłamuje się z tego schematu, ponieważ w „psychopacie” to centralna postać jest zagrożeniem nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Zastosowanie pierwszoosobowej narracji umożliwia bliskie zapoznanie się z postacią Mai i towarzyszącymi jej odczuciami. Jako czytelnicy możemy stopniowo obserwować jej „przemianę”. Kreacja bohaterki do mnie przemawia, mimo paradoksalności niektórych jej zachowań.

Książki nie oceniam na maksymalną ilość gwiazdek z kilku powodów. Przede wszystkim brakowało mi w tej pozycji napięcia. Lektura mijała mi raczej bez emocji, pojawiło się jedynie kilka scen, kiedy akcja nabrała dla mnie tempa. Sam wątek „psychopatyczny” w mojej ocenie jest niedostatecznie rozwinięty, po lekturze towarzyszył mi mały niedosyt. Sceny intymnych zbliżeń pomiędzy Olkiem, a Mają mnie niestety bardzo przytłaczały. Czasami miałam wrażenie, że czytam erotyk, a nie thriller. Sam pomysł na historię według mnie był strzałem w dziesiątkę, być może gdyby książka była dłuższa to pozwoliłoby to w większym stopniu wciągnąć czytelnika w meandry psychopatycznego umysłu, na co osobiście bardzo liczyłam.

Na polskim rynku wydawniczym ilość thrillerów medycznych jest skrajnie uboga, zatem jeżeli jesteście sympatykami zagranicznych pozycji z tego gatunku, polecam waszej uwadze książkę z naszego rodzimego „podwórka”.