Ostatni żywy świadek. Prawdziwa historia największego seryjnego mordercy w historii Teda Bundy’ego recenzja

Jak wygląda morderca? Raczej chcemy wierzyć, że zło nie ma ludzkiej twarzy. Wiecie, że atrakcyjni skazani otrzymują często niższe wyroki? W psychologii nazywa się to efektem aureoli – przypisujemy cechy osobowości na podstawie pierwszego wrażenia. Może dlatego wielu osobom trudno było uwierzyć, że Ted Bundy - przystojny i miły student prawa może być brutalnym mordercą. A jednak zabił co najmniej 30 młodych kobiet. W reportażu prześledzimy mordercze działania Bundy’ego od pierwszej do ostatniej ofiary (jedynie dwunastoletniej…) oraz dowiemy się trochę o jego dzieciństwie, późniejszym życiu, procesie i wyroku. W książce nie ma brutalnych opisów zbrodni, przedstawione jest tylko tyle, ile konieczne do przedstawienia danej sprawy.  Szczególnie ciekawe są wypowiedzi Teda. Chociaż w rozmowie nie przyznaje się do popełnienia zbrodni, jedynie spekuluje co mogło się dziać, odkrywa swoje potworne oblicze. Dzięki podatnemu na zmiany wyglądowi, brawurze, odrobinie sprytu i zwykłemu fartowi dość długo wymykał się systemowi sprawiedliwości, a nawet udawało mu się uciekać z więzienia i popełniać kolejne zbrodnie. I chociaż to, co zrobił Ted Bundy było obrzydliwe i godne pogardy to uwagę zwracają też reakcje społeczeństwa, szczególnie jego żeńskiej części. Bundy stał się mordercą „celebrytą”, na którego procesy przychodziły zapatrzone w niego groupies i który już w więzieniu wziął ślub i spłodził dziecko.  Naprawdę chcemy wierzyć, że dobro jest ładne, a zło brzydkie…
⠀
„Ludzie myślą, że przestępcy to garbate, zezowate potwory, prześlizgujące się gdzieś w mroku i pozostawiające za sobą śluzowate ślady. A jednak są oni istotami ludzkimi”
⠀
Przeczytajcie i uważajcie na siebie. Psychopaci naprawdę są wśród nas.