Był sobie pies 2 recenzja

Kiedy przeczytałam pierwszą część „ Był sobie pies” byłam bardzo zadowolona. Podczas czytania wiele emocji we mnie się pojawiało, kiedy dostałam drugą część zastanawiałam się, czy mi się spodoba, autor sam sobie postawił wysoką poprzeczkę. 📚
📚
Książki mają wiele cech wspólnych, ale i różnic. W tej części tak jak i w tamtej pojawi się suczka, tu będzie nosić imię Molly, ale nie tylko po niej będzie Max. Narratorem będzie właśnie pies i mimo tego, że będzie rodzaju żeńskiego, narrator i tak mówił w rodzaju męskim. Zadaniem psiego przyjaciela jest pocieszanie, pilnowanie i obrona swego człowieka. Przyjacielem psa w książce jest wnuczka Etana-CJ. Dziewczyna ta to istny magnez na kłopoty, ona ich nie szuka, one same do niej się przyczepiają. To właśnie ona najbardziej mi się podobała jeżeli chodzi o bohaterów. Autor przedstawi problem bulimii, problemy z matką niekochającą swego dziecka oraz ten najważniejszy, wierność i bezgraniczna miłość psa do człowieka. Książka ciekawa, momentami wzruszająca. Styl autora nieskomplikowany i lekki. Ta pozycja jest na pewno dla osób kochających zwierzęta, młodzieży oraz dorosłych, którym da wiele do myślenia.