Hazardziści. Gra o życie recenzja

Książka jest poświęcona popularnemu u nas nałogowi hazardu, twierdzi autorka, że uzależnionych jest w Polsce dwa miliony, ale nie podaje źródła tej szokującej liczby. Przeważają w książce historie uzależnionych i rozmowy z terapeutami.

Historie uzależnionych są bardzo dramatyczne, ale, prawdę mówiąc, dosyć monotonne. Zaczyna się od niewinnego grania, potem wpada się w przymus powtarzania aż do całkowitego zgrania się. Charakterystyczne są tu słowa hazardzistki: „Przychodzi taki etap, że już nie marzysz o wygranej. Marzysz o tym, żeby wejść i wszystko przegrać. W przeciwnym razie będziesz się mordował. Pamiętam, jak siedziałam kiedyś w salonie o drugiej w nocy, wciąż wygrywałam i nie mogłam odejść od stołu. Modliłam się, żeby przegrać. Bo hazardzista odejdzie od stołu tylko wtedy, kiedy zgra się do zera.”

Bardzo szybko uzależnieni wpadają w wielkie kłopoty materialne, na czym cierpi rodzina, następuje też upadek moralny: kłamią na potęgę. A uzależnić się można od wszystkiego: ruletki, pokera, zakładów bukmacherskich, automatów do gry, forexu, nawet loterii SMS-owych. Jak już wspomniałem, są to dramatyczne opowieści, ale niewiele dodają do tego co znamy z literatury, choćby z 'Gracza' Dostojewskiego czy ' Ballady o drobnym karciarzu' Osborne'a.

Ciekawsze są wywiady z terapeutami, którzy omawiają przyczyny uzależnienia i metody pracy z hazardzistami. Twierdzą oni, że w nałóg wpadają dwa typy ludzi: jedni są w dołku i chcą się dowartościować poprzez granie, innym z kolei brakuje mocnych wrażeń i szukają ich w hazardzie. Dr Woronowicz, czołowy specjalista od leczenia uzależnień, nazywa ten pierwszy typ 'poszukiwaczami ulgi', zaś drugi 'łowcami nagród'; te dwie postawy wg Woronowicza leżą u podstaw wszystkich nałogów. Sporo jest też o fazach uzależnienia i o tym jak się przekonać czy już mamy problem z hazardem.

Co ciekawe, najnowsza klasyfikacja chorób Światowej Organizacji Zdrowia włącza do grupy uzależnień oprócz chemicznych (alkohol, narkotyki itp.) jedynie dwa uzależnienia behawioralne: hazard oraz uzależnienie od gier (gaming disorder). Rzeczywiście, z książki wynika, że hazardoholizm jest bardzo podobny do alkoholizmu, różnice w przebiegu, objawach itd. są minimalne. W szczególności alkoholikiem czy hazardzistą jest się przez całe życie, a każdy powrót do picia czy grania po okresie trzeźwości może mieć opłakane skutki. Drobna różnica: alkoholizm prowadzi do destrukcji fizycznej, zaś kompulsywne granie powoduje upadek ekonomiczny, uzależniony szybko staje się bankrutem. Poza tym hazardziści dużo częściej kończą ze sobą, wg dr. Woronowicza: „Próby samobójcze podejmuje nawet 40 procent uzależnionych, a 80 procent ma myśli samobójcze.”

Rozdział o uzależnieniu od gier komputerowych jest nie na temat, bo to nie hazard, zawiera za to sporo ciekawych informacji.

Ciekawa, ważna i potrzebna książka.