Przyjaciel człowieka recenzja

Przy Pilipiuku- czy podczas czytania czy podczas odkładania na półkę, mam ten sam dylemat. Zastanawiam się, czy książka trafiła w dobre miejsce. Jak widać nie tylko mnie dosięgają powyższe rozterki, bo hurtownie księgarskie również przypisują mu raz fantastykę, raz sci-fi raz historię, a jeszcze w innym przypadku literaturę piękną polską. Nie chodzi tu nawet o to, że autor balansuje na granicy tych gatunków, ale że są one naprawdę ciężkie do określenia. Czytający sci-fi ominą jego pozycje bo po opisie na obwolucie stwierdzą, że to nie dla nich. Zakochani w literaturze pięknej polskiej czy powieściach historycznych dojdą do wniosku, że ktoś podjął decyzję o złej kwalifikacji. I jedni i drudzy na tym stracą. Dlaczego?! Bo jego książki łączy wspólny mianownik- głęboki przekaz, nie dla konkretnego czytelnika, ale dla człowieka.

"Przyjaciel człowieka" to zbiór czterech dłuższych opowiadań.Pozycja należy do cyklu oznaczonego jako Światy Pilipiuka- tom 11, ale muszę tu zaznaczyć, że bez obaw można czytać ją jako samodzielną pozycję.Każde z opowiadań ma na celu przedstawienie czytelnikowi zachowań ludzkich w wyjątkowych, często niebezpiecznych sytuacjach. Odnajdziemy tu znaną już ze wcześniejszych książek postać doktora Skórzewskiego, który tym razem trafia do niemieckiej ekspedycji naukowej. Jak wpłynie to na jego zachowanie? Czy kolejny raz pokaże swój "charakter"?

Trafimy w sam środek wojny w post-apokaliptycznym świecie. Będziemy mieli okazję spojrzeć na widmo świata, do którego niestety jako społeczeństwo dążymy. Czy faktycznie z czasem to maszyny będą w stanie okazać nam więcej miłości niż drugi człowiek?

Ruszymy też w podróż na wyspę, za którą od lat ciągnie się śmiertelne widmo. W tym wszystkim jest też miejsce na kolejny wątek z udziałem doktora Skórzewskiego, który tym razem udaje się do Wenecji na zjazd lekarzy dotyczący nowej metody leczenia chorób psychicznych. Jak historia wyspy połączy się z obecnie utworzonym tam szpitalem dla obłąkanych?

W jednym z opowiadań pojawi się znana już wcześniej z twórczości autora postać Roberta Storma. Poszukiwacz wraz z parą młodych ludzi trafia na grecką wyspę,gdzie wspólnie poszukują cennych pamiątek po dziadku wspomnianej pary.

Nie czytam (jeszcze) fantastyki, powieści historyczne również nie należą do najczęściej wybieranych przeze mnie gatunków, ale jednak ta książka ze względu na całokształt zostanie ze mną dłużej. Krótkie, lecz trafne historie zmuszają do przemyśleń nie tyle na temat świata, ile samego siebie. Co zrobilibyśmy my, we wspomnianych sytuacjach?