Trzy koperty recenzja

Książka Hezroniego opowiada o agencie 10483, pracowniku izraelskich służb wywiadowczych, prawdopodobnie Mosadu. Duża część książki to wspomnienia agenta 10483 z jego życia przed pracą dla wywiadu (organizacji) oraz różnych zadań wykonywanych dla organizacji. Facet jest niezwykle kreatywny, na przykład jego pomysł jak naprawić aparat podsłuchowy w lampie w sali konferencyjnej ambasady Iranu w Zurychu to mistrzostwo świata. W książce jest więcej takich dokładnych opisów bezbłędnie przeprowadzonych akcji, ze wszystkimi szczegółami technicznymi. Przypomina to mi trochę 'Dzień Szakala' Forsythe'a, gdzie znajdziemy podobne zafascynowanie planowaniem operacji terrorystycznych.

Z drugiej strony we wspomnieniach agenta 10483 nie ma mowy o żadnych uczuciach, wrażeniach, wątpliwościach, to suchy zapis planów i czynności. Jak mówi analityczka z organizacji: „jest paranoikiem, socjopatą i ma zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, ale nie jest głupi. W gruncie rzeczy jest wręcz geniuszem, na swój nieszablonowy sposób.” Poza tym facet nie ma żadnych wątpliwości moralnych, aby zlikwidować jednego człowieka, jest gotów przy okazji zabić tysiące niewinnych ludzi. I jeszcze, jest zupełnie sam, bez przyjaciół, a nawet znajomych i zupełnie mu to nie przeszkadza. Więc przypomina nie człowieka, ale bardziej robota, bezwzględną, niezwykle inteligentną maszynę do zabijania, niepopełniającą żadnych błędów, na szczęście tacy ludzie w przyrodzie nie występują, jeszcze...

Od pewnego momentu agent 10483 staje się tak niebezpieczny, że jego organizacja postanawia go wyeliminować, oczywiście to się nie udaje i nasz bohater staje do całkiem udanej samotnej walki z potężną instytucją. Brzmi to deczko nierealnie, bo co jak co, ale Mosad jest jedną z najlepszych agencji wywiadowczych na świecie i samotny wilk nie ma raczej z nią szans.

Mamy jeszcze w książce wątek futurystyczny, chodzi o programowanie ludzkiego mózgu, uczynienie z ludzi sterowalnych robotów, moim zdaniem ów wątek słaby jest i trochę niepotrzebny.

W sumie książka robi nieco dziwne wrażenie, jest jakaś nierealna, na pół fantastyczna, przede wszystkim ze względu na osobę głównego bohatera.

Dobrze mi się słuchało audiobooka w wykonaniu Marka Bukowskiego.