Kochanie, chcę Ci powiedzieć recenzja

„A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy?
- Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.”
(Alan Alexander Milne - „Kubuś Puchatek”)


Nadchodzi pierwsza wojna światowa. Mężczyźni wyruszają na front walczyć za ojczyznę, a ich kobiety zostają, aby zajmować się domem i oczekiwać w nadziei na powrót swoich ukochanych. Ale czy w tak okrutnych czasach istnieje miłość, czy jest jeszcze na nią miejsce? Czy zamiast niej dominują jedynie uczucia takie jak litość i nienawiść?

Powieść historyczna Louisy Young „Kochanie, chcę ci powiedzieć...” opisuje historie bohaterów żyjących w latach 1914-1918 z niezwykłą wrażliwością. Z trudem jest powstrzymać się od łez czytając o głębokich fizycznych i psychicznych ranach żołnierzy walczących na froncie, ciężko także wtedy kiedy tak wspaniali ludzie ginęli za ojczyznę, a ich bliscy nie mogą się poddać, muszą dalej żyć..

Zastanawiam się co czuli po wojnie ci, którzy rozpętali to piekło..

Riley Purefoy i jego ukochana znają się od dziecka. Jednak między ich miłością stoi nie tylko wojna, lecz i rodzice dziewczyny. Nie wyobrażają sobie, aby ich córka mogła zostać żoną chłopaka pochodzącego z niższego stanu. Czy zakochanym uda się wygrać podwójną walkę?

„ - Nie myślałem, że mnie rzucisz – powiedział – Raczej, że zostaniesz ze mną. Z litości.
- A jeśli chciałam zostać z tobą z miłości?”

Julia i Peter Locke przed wojną byli szczęśliwym małżeństwem. Kiedy jednak Peter wyruszył na front wszystko zaczęło się zmieniać. Oboje załamani, nie potrafiący się zrozumieć nawzajem. Julia gorączkowo dbająca o swój wygląd, próbując odnaleźć się w ten sposób i zrobić na mężu niesamowite wrażenie po jego powrocie z wojny. Peter, załamuje się po stracie swoich ludzi, kiedy sam wciąż żyje. Zagubiony, nieświadomie zaczyna niewłaściwie postępować.

W jaki sposób przetrwać straszny czas, kiedy ludzie ranią się wzajemnie. Gdy wszyscy myślą, że inni obdarzają ich co najwyżej litością, bądź chcą odciąć się od świata, zamykają się w sobie.. Kiedy tak ciężko o nadzieję na lepsze jutro?

„ (...) Co to jest <> ? (…) Pamiętanie o tym, że wszystko się zmieni. I być może na lepsze. ”

Mimo, iż Louisa Young w powieści porusza bardzo trudny temat, dzięki plastycznemu językowi jakim posługuje się pisarka, czyta się ją jednym tchem. Książkę polecam wszystkim, nie tylko miłośnikom wojny, czy tym o wrażliwym sercu. Uważam, że powinna to być dla każdego obowiązkowa pozycja.

„Kto nie szanuje i nie ceni swojej przeszłości, ten nie jest godzien szacunku, teraźniejszości ani prawa do przyszłości.”(Józef Piłsudki)

Każdy powinien wiedzieć jak mocno poświęcali się nasi przodkowie w czasach pierwszej i drugiej wojny światowej czy nawet powstań narodowowyzwoleńczych, abyśmy żyli, może nie w idealnym, lecz w wolnym kraju.