Czarcie lustro recenzja

Przemoc. Dzieci. Gwałt. Nieletni. Pedofilia. Morderstwo.

To tylko kilka słów, a już można sobie wyobrazić, o czym może być powieść pani Magdaleny Zimniak. Czy tylko? To pierwsza powieść autorki, którą miałem okazję przeczytać. Pani Magda ma ich już na swoim koncie piętnaście. Absolwentka wydziału filologii angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego od 1990 roku prowadzi szkołę językową.

Okładka książki ma coś takiego, że chce się od razu zacząć czytać lekturę. Ma coś w sobie to odbicie twarzy dziewczynki, te oczy podwójne robią wrażenie, choć bije z nich smutek i strach. I ten napis nad tytułem:

Zapowiada to lekturę, która na pewno na długo powinna zostać w pamięci czytelnikowi. I na pewno taka była dla mnie! Dlaczego? Jeszcze tylko wspomnę, zanim o fabule i o bohaterach, że na wstępie autorka zamieściła fragment baśni Andersena Królowa Śniegu, która jest ważna dla treści powieści.

Nie sposób jest przejść obojętnie, gdy dorosły człowiek krzywdzi nieletnich. A gdy już dotyczy się to małych dzieci, zapewne "nóż w kieszeni się otwiera". Nie sposób jest znieść takich zwyrodniałych praktyk, zachowań. I to nie jest tylko wymysł pani Magdaleny, takie rzeczy dzieją się na świecie, niestety... Po kilku latach niespodziewanie odnajduje się Marta, zaginiona dziewczynka. Poznajemy dramatyczne losy, widziane jej oczami. Opowiada swoje przeżycia, to co robił jej człowiek, którego nazwała Mistrzem. Oczywiście nie jest to opisane w drastyczny sposób, ponieważ chyba nikt nie mógłby znieść pedofilskich "wyczynów" dorosłego człowieka. Bardziej poznajemy jej psychikę, jak czuła się przez te kilka lat, więziona w domu, z dala od ludzi. Ba! Marta na swój sposób przywiązuje się do bestii, czyli mamy tutaj klasyczny przykład syndromu sztokholmskiego, gdzie ofiara przywiązuje się do oprawcy. To jeden wątek. Są inne. W pewnej szkole dyrektor liceum, szanowany obywatel, znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Na początku wszystko wskazuje, że winną zaginięcia może być nowoprzyjęta do szkoły, nauczycielka języka angielskiego, Elwira.

Co łączy oba wydarzenia, jakie jeszcze okropne tajemnice wyjdą na jaw?

Znakomicie skonstruowana powieść z elementami psychologicznymi, kryminalnymi, mocny thriller z niesamowitymi przeskokami, które powodują, że chce się szybciej "dotrzeć do prawdy". Fani tego typu literatury będą ukontentowani.

Recenzja książki powstała dzięki Skarpie Warszawskiej. Serdecznie dziękuję za egzemplarz.