Czarcie lustro recenzja

Cześć i czołem!

Dziś recenzja książki "Czarcie Lustro" Magdaleny Zimniak, przy której zarwałam noc.

Porwana przed laty Marta wraca do domu. Nie było jej sześć lat. Pomimo, iż jest już nastolatką, nadal czuje się jak małe dziecko. Zagubiona, nie pamięta swojej rodziny, a wspomnienia z dzieciństwa rozmazują jej się w umyśle. Nie może jednak zapomnieć o tajemniczym Mistrzu, jedynej osobie, ktorą widywała przez ostatnie lata.
Kilkaset kilometrów od Warszawy zaginął dyrektor liceum, a podejrzenie pada na młodą nauczycielkę języka angielskiego.
Co łączy te dwa, zupełnie odmienne od siebie wydarzenia? Ile strasznych tajemnic musi wyjść na jaw, aby obydwie sprawy zostały rozwiązane?

"-Pomocy! - wołam, a później przypominam sobie angielskie słowo i krzyczę jeszcze raz: - help!Odpowiada mi tylko echo. Naprawdę nie mam sił. Siadam i czekam. Na śmierć, myślę, ale nie ma strachu. Dziewczynka z zapałkami poszła do nieba. Może ja też pójdę".

Nie wiem od czego zacząć. Ta książka dostarczyła mi tyle wrażeń...
W powieści mamy dwa główne POV: Marta i anglistka Elwira. Z początku zaczęłam się domyślać co może łączyć sprawę dziewczynki z zaginionym dyrektorem, ale to, co okazało się prawdą zwaliło mnie z nóg. Tajemnice, tajemnice i jeszcze raz tajemnice, a kiedy tylko myślałam, że zbliżam się już powoli do rozwikłania zagadki, autorka kończyła rozdział takim zwrotem akcji, że głowa mała. Jaki niesamowity talent trzeba mieć, aby stworzyć historię niemożliwą do przewidzenia przez żadnego z jej czytelników. Wielki podziw dla pani Magdaleny, naprawdę.

Dodatkowych emocji dostarcza nam kilka rozdziałów z punktu widzenia osób drugo-, a nawet powiedziałabym, że trzecioplanowych, które z początku by się wydawało, że nie wnoszą nic do głównego wątku. Ależ jakież to było mylące!

Niesamowite zwroty akcji, cała fabuła osłonięta tajemnicami, przyjemne dla oka pióro autorki sprawiają, że od "Czarciego Lustra" naprawdę nie można się oderwać. Pochłonęłam na raz. Z całą pewnością mogę przyznać, że jest to najlepszy thriller, jaki czytałam w ostatnich latach - o ile nie przez całe życie! A końcówka zmiata czytelnika z planszy na amen i po ostatnim rozdziale człowiek czuje ogromnego kaca książkowego. Była to moja pierwsza styczność z twórczością pani Zimniak, ale z pewnością sięgnę też po pozostałe jej książki.

POLECAM!

Po więcej zapraszam na IG: @strazniczka_ksiazekx - codziennie newsy książkowe, update czytelnicze oraz nowe recenzje.