Planeta Piołun recenzja

Książka w Polsce wydana 23 lutego 2022 roku, tj. dzień przed rozpoczęciem działań wojennych przez Rosję na terenie Ukrainy. Kiedy Oksana Zabużko przyjechała do Polski w celu promocji książki, jej kraj i rodzinny Kijów zostały bestialsko zaatakowane.

Przed rozpoczęciem książki obejrzałam i wysłuchałam kilka wywiadów z autorką, by lepiej zrozumieć jej perspektywę oraz opinie na temat bieżących wydarzeń.

Książka Planeta Piołun jest wymagającą pozycją. Jest to zbiór esejów pisanych w latach 2005- 2018. Styl nie należy do łatwych i przyjemnych, gdyż Obużko ma tendencję do pisania tak jak mówi, tj. prowadzenia głębokich przemyśleń i wtrącania wielu skojarzeń, tudzież porównań. Często zdania są wielokrotnie złożone, zdarza się, że na jednej stronie jest jedno zdanie pisane po przecinku z wieloma odniesieniami w nawiasach lub w przypisach.

W swoich esejach Zabużko podkreśla rolę kultury, tj. literatury, filmu czy malarstwa w pamięci i świadomości narodowej. Zachęca do rozmowy na temat wielu ważnych dzieł, które ukazywały bezpośrednio lub pośrednio to co najważniejsze, czyli wolność lub jej brak.

Przyznam szczerze, że nie znałam wielu ukraińskich twórców, wiec pewne informacje były dla mnie nowe i trudne, jednak mimo wszystko miały wspólny mianownik: ukazywały ZSRR i dzisiejszą Rosję jako okupanta, oprawcę i ciemiężyciela narodu ukraińskiego.

Zabużko śmiało krytykuje system radziecki za ukrywanie prawdy o katastrofie w Czarnobylu, dosadnie wypowiada się na temat Gorbaczowa i działań Putina.

W esejach czuć także krytykę Europy Zachodniej, która tak łatwo pogodziła się z aneksją Krymu w 2014 roku.

Autorka podkreśla również wartości i siłę Ukraińców. Wierzy w wygraną wojny, która toczy się od 2014 roku w Donbasie, a dziś już w całej Ukrainie. Powtarza głośno i wyraźnie, że Donbas, Ługańsk i Krym to ziemie Ukrainy, o które będą walczyć tak długo, dopóki naród nie wyrzeknie się nadziei, nadziei na zwycięstwo.

Warto jeszcze raz podkreślić, że eseje powstawały na przestrzeni wielu lat, długo przed tym co widzimy dziś, jednak są bardzo aktualne, niemalże prorocze.

Poniższy cytat brzmi prawie tak, jak wskazówki prezydenta Zelenskiego dla narodu ukraińskiego z przed tygodnia:

„... bo nie swojej ziemi się nie obsiewa i kto na tym stepie swój, a kto obcy obserwatorzy mogą określić łatwo, (...) u kogo blindaże obsiane ten jest tu gospodarzem...”

Książkę dodaję do # wyzwanie ukraińskie.