Zawsze będę cię strzec recenzja

"Zawsze będę cię strzec" nie jest kolejną osadzoną w XX wieku książką, która romantyzuje tamten czas czy skupia się jedynie na wątku romantycznym w obliczu wojny. Jest to jedna z rzeczy, które w niej doceniam.

Maria żyje w przedwojennym Krakowie, jednak nastrój zagrożenia, który towarzyszy mieszkańcom przed wybuchem wojny, nie jest jej jedynym zmartwieniem. Od dziecka pragnie rozwiązać tajemnicę zniknięcia swojej matki. Odeszła, kiedy ta była małą dziewczynką a jej tato nie chce udzielić żadnych wyjaśnień na jej temat. Przypadkowo odkryta skrzynka w pokoju rodzica motywuje ją, żeby rozpocząć śledztwo na większą skalę. W międzyczasie mierzy się z powrotem swojej miłości z dzieciństwa i widmem wojny, które rzuca cień na Polskę.

Wątkiem, który najbardziej mi się spodobał był ten związany z tajemnicą z przeszłości. Śledziłam go z zapartym tchem a kiedy wreszcie dowiedziałam się, jaką tajemnicę skrywa ojciec Marii, bardzo się zaskoczyłam. Było to oryginalne i nieoczywiste rozwiązanie tematu.

Bardzo podobały mi się też wszelkiego rodzaju medyczne wstawki, praca w szpitalu i problemy związane z odkryciami medycznymi, które były dopiero na początkującym poziomie.

Autorka w dobry sposób oddała nastroje w przedwojennej Polsce i zachowania antysemickie w społeczeństwie. Opisy wielokrotnie budziły we mnie smutek i poczucie niesprawiedliwości.

Niestety odbiór całej historii psuła mi postać Marii. Była ona bardzo naiwną i infantylną osoba, nie dostrzegała problemów wokół siebie i zachowywała się jak dwunastolatka, kiedy tak naprawdę wchodziła w dorosłość. Podziwiałam czasami jej upór, ale były to nieliczne momenty. Nie byłam też w stanie uwierzyć w romans z jej udziałem. Zadział się zdecydowanie zbyt szybko a między bohaterami brakowało chemii.

"Zawsze będę cię strzec" to piękna i angażująca historia, która zdecydowanie zachwyci wiele osób. Ja sama dostrzegłam w niej parę wad, ale ostatecznie mogę ją polecić.

TW: Książka zawiera szczegółowy i dość brutalny opis porodu, który kobieta musiała sobie odebrać sama. Podczas tej sceny czułam się niekomfortowo i chociażby osobom z tokofobią odradzam jej czytanie.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Bukowy Las.