Uwikłanie recenzja

Kryminał-odkrycie. Może nie do końca moje, ponieważ pozycja ta została mi polecona przez znajomych, ale jednak zostałam pozytywnie zaskoczona.

W Warszawie w trakcie grupowej terapii psychologicznej ginie mężczyzna. Śledztwo dostaje prokurator Teodor Szacki. Sprawa, która początkowo wydaje się prosta, utyka w martwym punkcie. Okazuje się, jak to często w kryminałach bywa, że kluczem do rozwiązania zagadki jest przeszłość...

O ile sam wątek zabójstwa, sprawstwa i rozwiązania jest po prostu ciekawy, ale bez fajerwerków, o tyle świat przedstawiony w utworze, a także kreacja głównego bohatera zasługują w moich oczach na wyróżnienie.

Nie jestem znawczynią polskiego wymiaru sprawiedliwości ani organów ścigania, jednak w większości naszych rodzimych kryminałów główną rolę w znajdywaniu dowodów i łączenia wszystkiego w całość odgrywa Policja. Tu mamy odmianę - oczywiście policjanci też uczestniczą w dochodzeniu, jednak to prokurator "gra pierwsze skrzypce". Jak jest w rzeczywistości, nie wiem.

Najmocniejszą stroną książki jest postać Teodora Szackiego, 36-letniego prokuratora na urzędniczym etacie. Mężczyzna ten, przedwcześnie posiwiały, mąż i ojciec, przeżywa kryzys egzystencjalny. Jałowość żywota wyziera z każdej chwili jego codzienności. Szacki, choć jest tylko postacią fikcyjną, jest po prostu ludzki. W jego głowie rodzą się myśli, które - jak sądzę - mogą zaświtać i u rzeczywistych mężczyzn z krwi i kości. Bohaterowi daleko do Bonda czy innych "przebojowych" postaci z literatury akcji. I to stanowi o sile wyrazu tej postaci.

W książkach z reguły bardzo irytuje mnie odnoszenie się do codziennej rzeczywistości - do polityki czy kryptoreklamy różnych produktów. Zabiegi takie niestety często postarzają i dezaktualizują tekst. Tu, choć odniesienia do sytuacji w Polsce z 2005 roku występują bardzo często, mimo wszystko nadają całości wrażenia realności. Bo choć historia ta jest fikcyjna, jestem w stanie wyobrazić sobie, że mogłaby się wydarzyć na prawdę - jeśli chodzi o wątek PRL-owski i prokuratorski. Sama koncepcja terapii ustawień nie do końca do mnie trafia.

Książka z całą pewnością godna polecenia, wybija się z rzeki współczesnych kryminałów produkowanych taśmowo.