Jak smakuje szczęście recenzja

Recenzja:
„Jak smakuje szczęście” Pauliny Wiśniewskiej to powieść obyczajowa. Akcja rozgrywa się w Krakowie. Główna bohaterka to Kinga. Pracuje w małej kawiarence z przyjaciółką.
Dziewczyna ma siostrę Milenę, która jest w związku z Piotrem. Ich mama zmarła 10 lat temu na raka, ojciec mieszka sam, samotny wdowiec. Kinga nie darzy zaufaniem mężczyzn. Przez złamane serce w przeszłości boi się komuś zaufać. Na jej drodze staje Artur. Młody chłopak,pracujący jako architekt. Czy dziewczynie uda się przezwyciężyć swoje lęki? Czy coś z tego wyniknie, przyjaźń, a może miłość?
•
•
Do przeczytania tej oto książki zachęciła mnie przyjemna okładka. Powieść „Jak smakuje szczęście” to debiut młodej pisarki, która dopiero zaczęła swoją przygodę z poważnym pisarstwem.
Szczerze, to ta pozycja wciągnęła mnie od pierwszej strony. Byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy dziewczyn. Dużo w tej powieści przewija się problemów. Między innymi zdrada, nieuczciwa miłość, oszustwa i tajemnice. Debiut należy do udanych. Historia bardzo życiowa, która może się zdarzyć naprawdę. Czytając, bardzo utożsamiłam się z główną bohaterką. Czułam, że jeśli byśmy się poznały, to zaprzyjaźnilibyśmy się. Mamy podobne charaktery i styl bycia.
Nie polubiłam chłopaka Mileny, Piotra. Kinga źle postąpiła, że od razu nie powiedziała siostrze prawdy. W końcu płynie w nich ta sama krew i kiedyś na pewno by jej uwierzyła.
Spodobała mi się historia opowiedziana przez Panią Różę. Autorka ciekawie przedstawiła dawne lata. Wątek interesujący, szkoda nie nie bardziej rozbudowany. Ciekawie by było przeczytać coś w tym stylu z jej pióra. Powieść czyta się w piorunującym tempie, nawet nie zauważyłam, kiedy się skończyła. Mam nadzieje, że będzie kontynuacja. Polecam z całego serca.
„Ludzie w codziennym biegu zapominają o tym co jest ważne, a gdy na moment się zatrzymują, może okazać się, że tego już nie ma. Dlatego nasunęła mi się refleksja, żeby w tej gonitwie nie przegapić swojej szansy i dbać o tych, których kocham.”
„Żyjmy tak, jakby jutra miało nie być, każda chwila się liczy, nie można wiecznie rozpaczać. Przyszłość to czysta, niezapisana karta.”