Bluszcz prowincjonalny recenzja

Muszę przyznać, że sięgnęłam po tę książkę zupełnie przypadkiem. Moja córka przyniosła z biblioteki kilkanaście książek, dla siebie, dla swoich dzieci, dla mnie i dla mojej mamy. Właśnie to miała być książka dla naszej seniorki, lecz ja oczywiście zainteresowałam się nastrojową okładką, zajrzałam do środka... no i przepadłam. Nie żałuję jednak chwil spędzonych z tą lekturą. Niektórzy piszą, że to takie tylko babskie czytadło, no może i tak, lecz czasem warto przeczytać takie właśnie kobiece historie aby naładować swoje pozytywne baterie na jakiś czas.

Anna nie potrafi się pogodzić ze stratą ukochanego męża. Zaniedbuje dzieci, zamyka się w sypialni i nie docierają do niej żadne rady Magdy, jej siostry siostry, która przyleciała ze Stanów aby ją wesprzeć w nieszczęściu. Mąż Anny zginął w wypadku samochodowym, lecz nie to jest najgorsze, okazało się, że samochodem tym jechała razem z mężem Ani jego kochanka... dlatego tak trudno jest się pozbierać po tej całej tragedii.
Za namową siostry kobieta postanowiła wyjechać z Warszawy razem z dziećmi na Podlasie, do rodzinnych Bujan. Nie jest to taki zwykły wyjazd na wakacje, Anna zastanawia się nawet nad tym, żeby przeprowadzić się tam na stałe. Nie mówi o tym jeszcze nikomu, gdyż właściwie to sama nie wie co byłoby najlepsze dla niej i dzieci. Okazało się, że do Bujan wróciła jakiś czas temu jej przyjaciółka i prowadzi klinikę weterynaryjną po ojcu. Powoli Anna zapomina o swojej tragedii poznając problemy mieszkańców. Rodzice bardzo się cieszą z ich wizyty, starają się nie ingerować w życie córki, lecz ona zauważa, że nie wszystko jest tak jak powinno. Rodzice skrywają przed nią rodzinne tajemnice, Anna postanawia dowiedzieć się o co chodzi.
Autorka tak pięknie opisuje przyrodę i mieszkańców tego regionu, że aż chciałoby się tam być. Oczami wyobraźni widziałam te piękne rośliny oraz tytułowy bluszcz oplatający werandę w domu rodziców Anny.

Czytając opisy Podlasia, zwyczajów oraz potraw, to aż ślinka po brodzie niemal leci, tak chciałoby się spróbować tych regionalnych przysmaków, ja co prawda nie byłam w tamtym regionie, owszem kilkakrotnie przejeżdżałam przez te tereny, ale na dłużej nie było okazji. Myślę jednak, że latem wybiorę się z mężem na zwiedzanie Podlasia.
Dobrze jest czasem oderwać się od rzeczywistości i wyjechać gdzieś w Bieszczady - zawsze się tak mówiło. A może zmienić to na Podlasie. Również pasuje i również może być bardzo dobrym sposobem na dystans do problemów.

Książka bardzo ciepła, klimatyczna, pełna miłych emocji. Pokazująca nam, że życie w prowincjonalnym, małym miasteczku może być również ciekawe, że wszystko zależy od nas. Sama mieszkam w takim miasteczku i wiem, że przyjezdni są zachwyceni tym miejscem, które dla nas, mieszkańców jest normalnością.