Bluszcz prowincjonalny recenzja

Odkąd pod koniec ubiegłego roku sięgnęłam po „Tatarkę” po prostu zakochałam się w historiach opowiadanych przez panią Renatę Kosin. I wcale nie przeszkadza mi, że czasem przeczytam coś na opak np. najpierw kontynuację, a potem pierwszą część. A wiecie dlaczego?… Ponieważ opowieści pani Renaty mogłabym czytać bez przerwy i nigdy nie mam ich dość.

„Bluszcz prowincjonalny” to jedna z pierwszych książek autorki, historia która zabiera nas do uroczych podlaskich Bujan, gdzie gościnność i życzliwość mieszkańców oraz smakowite regionalne specjały mogą skraść serce i duszę czytelnika. Podlaska kuchnia, kartacze, litewski chłodnik i przede wszystkim przepyszny sękacz w połączeniu z ciekawymi wydarzeniami – tej mieszance po prostu nie można się oprzeć.

Anna w swoim rodzinnym domu w Bujanach stara się odzyskać równowagę po traumatycznych wydarzeniach jakie zafundował jej los. Zdrada, śmierć męża, depresja to rany na duszy, które ciężko się zabliźniają. Ale jeśli ma się wokół siebie kochanych ludzi oraz azyl, w którym można się schronić przed światem – miejsce, gdzie czeka rodzina i oddani przyjaciele to wszystko jest możliwe…

Bardzo podobała mi się historia Anny, jej powrót na Podlasie, próba stawienia czoła rzeczywistości, chociaż najbardziej skradł moje serce wątek dotyczący bezdomnych zwierząt, które znalazły miłość i serce w przychodni weterynaryjnej „Przystanek”. Mam też wiele ciepłych uczuć dla Arturka – kilkuletniego chłopca, którego rodzice dorabiają się w Anglii, a malec pozostaje pod opieka dziadków.

Książkę świetnie się czyta. Mamy tu spokojne życie prowincji, przez które od czasu do czasu przetacza się groźny tajfun, kultywowanie tradycji, która jest obecna w codziennym życiu małej wiejskiej społeczności oraz pozytywną energię, która przenika ze stron prosto do naszego serca. Jedyne czego mi zabrakło, to nieco bardziej rozbudowanej zagadki kryminalnej związanej z przeszłością bohatera, bo wątek Agnieszki i jej psychopatycznego męża jakoś nie do końca mnie przekonał.

Polecam serdecznie tę powieść wszystkim wielbicielom obyczajówek, prowincji i zwyczajnej polskiej codzienności. Sięgnijcie po „Bluszcz prowincjonalny”, a nie będziecie żałować.