LO Story recenzja

Czwórka przyjaciół: Ryba,Lusia,Master i Burak, klasa druga liceum i nauczyciele z dziwnymi zasadami. To taki skrócony opis książki. Któż z nas nie zna problemów licealnych z doświadczenia albo z różnych książek. Tutaj mamy do czynienia z miłą ekipą czwórki osób o odmiennych zainteresowaniach. Jednocześnie przyjaźnią się i wspierają. Poznajemy Rybę zakochaną w nauczycielu historii i zafascynowaną językiem polskim. Niestety ich polonistka, którą nazywają Zosia-Narkoza nie zachęca do nauki tego przedmiotu. Lekcje zamknięte są w segregatorze i w notatkach z wikipedii. Żadnych urozmaiceń,żadnej zabawy, żadnej zachęty. Do tego dochodzi matematyczka o niezbyt poetycko brzmiącym przezwisku Gnida. Jest to osoba,która uwielbia gnębić swoich uczniów i wysyłać ich do swoich koleżanek na korepetycje. Z matematyką połowa klasy ma problem,ale wszyscy wolą już przetrwać niż stwarzać problemy- no przynajmniej z początku. I anglistka,wychowawczyni,która jest nią tylko z nazwy,nigdy bowiem nie wstawia się za uczniami i zawsze staje w obronie swoich kolegów po fachu. I jeden jedyny historyk,którego wszyscy lubią i szanują za to,że ma podejście do uczniów.. Z tym wszystkim na co dzień mierzą się uczniowie tego liceum. Na szczęście mają też siebie i swoje imprezy. Po drodze pojawiają się jednak problemy życia nastoletniego, Lusia zakochana w Masterze i Burak,który ma swoje domowe problemy. A jednak wszyscy oni trzymają się razem i mogą na siebie liczyć. W książce tej dużo jest przyjaźni i akceptacji. Polecam też siedzieć ze słownikiem, ponieważ jest w niej dużo trudnych i niezrozumiałych wyrazów,które nadają klimat. Ja siedziałam i kartkowałam słownik,żeby zrozumieć,co się dzieje w książce,ale wcale nie uważam,żeby to był problem. Wręcz przeciwnie,poznałam bardzo wiele wcześniej nieznanych słów. Poza tym zapomniałam o wszystkim obowiązkach,kiedy zaczęłam ją czytać. Lekka i przyjemna książka, w sam raz na rozluźnienie i poprawienie sobie humoru oraz na zapomnienie o całej rzeczywistości. Polecam!