Ostatni dom na zapomnianej ulicy recenzja

Kiedyś wpadła mi w oczy reklama książki, którą polecał rysunkowy czarny kot. Kocham koty, zwłaszcza czarne, więc pomyślałam, że jest szansa na coś fajnego. Kiedy tą książkę od czarnego kota wypatrzyłam w Klubie Recenzenta od razu się na nią zdecydowałam. Po przeczytaniu opisu z tyłu stwierdziłam "kurczę, historia stara jak świat", no ale przeczytać było trzeba....




Ted mieszka sam w dziwnym starym domku na końcu ulicy. Najdziwniejsze w domu jest to, że okna ma zabite sklejką. Ted chyba też jest dziwny, duży, zwalisty, zaniedbany. Stroni od ludzi, oni też nie garną się do niego. W jego głowie krążą wspomnienia mamusi- despotycznej kobiety, głowy domu, tyranki. Dziecięcej pielęgniarki, która kochała zakładać szwy...
Ted ma piękną czarną kotkę Olivię, spod której łapki z resztą wychodź średnio co trzeci rozdział tej książki. Olivia jest kotem niewychodzącym, kiedyś chciała uciekać, teraz chce tylko kochać i wspierać Teda. To bardzo osobliwe- widzieć świat oczami kota, chociaż wiele tych kocich rozwiązań było dla mnie niepojętych, na koniec wszystko się wyjaśniło.
Teda odwiedza dziewczynka, którą nazywa swoją córką, Lauren. Kapryśna, chyba lekko opóźniona w rozwoju, z przejawami agresywnych zachowań. Gdzie jest kiedy nie ma jej z Tedem?
Dawno temu znad jeziora niedaleko domu Teda ginie mała dziewczynka, zostawiając zrozpaczonych rodziców i siostrę. Rodzina się rozpada i tylko siostra przez lata poszukuje porywacza lub mordercy. Co cały czas pcha ją do działania? W każdym razie Ted spełnia wszystkie warunki i pasuje doskonale, czy dobrze go oceniła? Jakie szanse ma kobieta w starciu z kimś tak dużym i nieprzewidywalnym?

Może i napisałam dużo o akcji, ale to jest dopiero początek. Dalej autorka odpala petardę i przewraca całą historię do góry nogami! O ile długo byłam przekonana, że to prosta, łatwa historia, jakich wiele, w pewnym momencie stwierdziłam, że jest rozbudowana i skomplikowana, jak mało która i do samego końca nic nie jest tym, czym się wydaje. Były momenty nad którymi naprawdę trzeba się skupić, było współczucie, ból i zaskoczenie. Jest morderca, zbrodnia i napięcie, ale nie jest to zwykły thriller psychologiczny, to dużo więcej! Chwilami w trakcie lektury myślałam "to tak nie działa, czytałam już o takich rzeczach i to nie tak", a jednak autorka wiedziała, co pisze. Catriona Ward poświęciła mnóstwo czasu i pracy na napisanie tej książki i wyszło jej super. Jak już wspomniałam, książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta portalu Nakanapie.pl