Dopóki oddycham. Lovro recenzja




Lovro dopóki oddycham - M.W. Stilvoy

Egzemplarz otrzymałam za pośrednictwem klubu recenzenta z serwisu nakanapie.pl
Dziękuję wydawnictwu Novae res za możliwość przeczytania tej książki.

Lektura dla czytelników 18+. Poruszane są tu tematy zabójstw, samobójstw oraz seksu.
Nie jest to również lektura dla tych czytelników, którzy mają awersję do przekleństw.
Historia bardzo mnie pochłonęła i przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Chcę powiedzieć, że jest to jak na razie jedna z najlepszych historii z tego gatunku jakie powstały w ciągu ostatnich paru lat.
Wzbudziła ona we mnie tak bardzo dużo emocji, że często można było usłyszeć ode mnie wiązankę przekleństw lub wzrok pełen niedowierzania na treść. Muszę tu dodać, że czytałam książkę w plenerze i to w miejscu publicznym. Tak, tak, naprawdę dziwnie na mnie patrzono... W ciekawy sposób autorka przedstawia świat mafii i jej największą wartość, jaką jest Rodzina. Bardzo mocno i wyraźnie można było poczuć te relacje i oddanie w sprawach gdzie to ludzie są ważniejsi od tego co powierzchowne. Ten wątek dał dużo nie tylko dla samej fabuły, ale również dla stanu emocjonalbego czytelnika. Zawsze lubiłam oznaczenie danych rozdziałów z podziałem na danego bohatera. W ten sposób mamy jasny przekaz na kim jest teraz skupiona uwaga. Jest to dość charakterystyczne zagranie w tym gatunku literackim. Lovro, to Chorwat z mega poczuciem humoru i naprawdę fajna postać. Oczywiście jest też poważny i opanowany (chwilami) jak to na prawnika przystało. Niezwykle przypadła mi do gustu jego postać. Lara, romantyczka z poważnym bagażem doświadczeń tak samo jak nasz główny bohater. Ona bywa czasem wybuchowa i zachowywała się irracjonalnie. Cóż, ja sama nie wiem jakbym się zachowała w niektórych sytuacjach czy też przypadkach będąc na jej miejscu, więc nie patrzyłam krytycznie na jej zachowanie. Z nim było dość podobnie.
Nie mogę tu oczywiście pominąć osoby z bliskiego ich otoczenia, która dała dużo swojego dobrego humoru, a także nutkę sarkazmu. Neven, młodszy brat tytułowego bohatera, oraz Sara, która jest sekretarką. Jakie mieli ze sobą powiązania? Tego dowiecie się jak tylko przeczytacie tę książkę.
Jeśli chodzi o czarny charakter, to było to dla mnie lekkie zaskoczenie, choć w gruncie rzeczy można się było tego spodziewać.
Dosłownie kocham styl autorów w którym podkreślają oni pochodzenie postaci, oraz ich akcent.
Prawie bym zapomniała wspomnieć tu o wątku romantycznym towarzyszącym tej historii. Przedstawiony został on w delikatny sposób, żył w swoim delikatnym tempie, a jednocześnie dobrze przedstawiono tę tworzącą się chemię.
Zakończenie... Mimo tego iż można było się takiego spodziewać i nie było widać realnych szans na coś innego, to i tak miałam ochotę krzyczeć, że to już koniec tej historii.
Moja ocena to 10/10 i na pewno jeszcze do tej książki powrócę. Nie mogę się już doczekać dalszych losów brata Lovro.

Cytaty z książki: