Psalm dla zbudowanych w dziczy recenzja

Książka Becky Chambers jest fantastyczna na tak wielu poziomach, że nie wiem od którego z nich zacząć. Zacznę więc od tego, że trochę bałam się ,,Psalmu dla zbudowanych w dziczy'' - bałam się tego, że będzie to książka zbyt miękka i zbyt pozytywna. Przesłodzona i przelukrowana.
Nie mogłam się bardziej mylić.

Jeśli spojrzymy na historię siostrata Dex i robota Mszaczka jak na książkę typowo rozrywkową to będzie to sympatyczna, solarpunkowa historia należąca do coraz bardziej popularnego nurtu cosy fantasy. Będzie w niej piękny, zrównoważony świat - świat w którym ludzie postanowili naprawić krzywdy, które wyrządzili swojemu otoczeniu. Będzie w niej herbata i poszukiwanie siebie. Będzie też przyjaźń i oczywiście wspólna wędrówka.
I nie zabraknie filozoficznych pytań.

Jeśli spojrzymy głębiej to będzie to historia o samodbałości - za każdym razem, kiedy siostrat Dex czuli, że coś ich uwierało, że coś nie pasowało, było nie na swoim miejscu zmieniali je. Najpierw zostali herbacianym mnichem, potem podjęli decyzję o zapuszczeniu się w Dzicz. Dzicz należącą do robotów zamieszkujących drugą połowę Pangi.
W takim wypadku będzie to piękna opowieść o wierze samemu sobie - o umiejętności rozpoznawania własnych uczuć i emocji, o słuchaniu ich i o dbaniu o nie. Dex nie poddawali w wątpliwość (przynajmniej nie tak, jak my to robimy) tego, czy ich decyzje były słuszne czy nie. Dex po prostu działali. I to było piękne.

W tej najgłębszej warstwie do której się dokopałam, jest to historia o celu, a raczej jego braku. Jak mocno przemówiły do mnie słowa Mszaczka mówiącego Dex, że jest zwierzęciem i że jako zwierzę nie musi mieć celu. Ba! Nie ma celu. Po prostu żyje, po prostu jest, po prostu zachwyca się światem. I to nie jest ani złe, ani dobre. Po prostu jest.
To był moment który mnie niesamowicie poruszył. Bo filozoficznie to podejście jest mi nieopisanie bliskie - bliskie i jednocześnie jakby stare jak świat. Naturalne.
Dalsze implikacje tych słów skłaniają do kolejnych refleksji - nad naturą naszego stosunku do przyrody i do innych zwierząt. Tych, które nie miały takiego ewolucyjnego szczęścia, jak ludzie.


Świat wykreowany przez Becky Chambers jest pięknym i harmonijnym miejscem. To system naczyń połączonych ale najlepszym wydaniu - to prężnie działający, zadbany ekosystem. To świat w którym chce się przebywać i do którego chce się wracać. To miejsce bezpieczne, tolerancyjne i spokojne. Miejsce, które każdy chciałby nazwać domem.



*za egzemplarz książki serdecznie dziękuję wydawnictwu Insignis