Pożyczony narzeczony recenzja

„Dobry zwyczaj - nie pożyczaj”

Coś w tym jest. A bohaterowie „Pożyczony narzeczony” się o tym przekonali. Nie mogłam się oprzeć tej pozycji i byłam ciekawa co przygotowała dla nas autorka. Powiem tak działo się tam całkiem sporo. Romans z wątkiem hale-love i dobrym humorem, to dobra pozycja na poprawę humoru. Przez całą książkę jak i pisząc recenzje w głowie miałam piosenkę Sylwi Grzeszczak „Pożyczony”, jakoś idealnie mi pasuje do tej historii.

Pożyczanie nigdy nie kończy się dobrze.

Laura niespodziewanie zostaje porzucona przez narzeczonego, którego miała przedstawić rodzinie na zjedzie. Nie wiedząc co ma zrobić, szuka pocieszenia u przyjaciółki. Która wpada na dość szalony pomysł. Proponuje jej swojego chłopaka - Arona, na ten czas. Nie bardzo im to pasuje. Po pierwsze dla tego, że o mało nie została potrącona przez niego, a po drugie znają się z przeszłości i to właśnie on jest jej niespełnioną młodzieńczą miłością. Dokąd ich ta zabawa zaprowadzi? Bo Laurą nie potrafi zapomnieć o upokorzeniu jaki jej zafundował w liceum. Po za tym chce być fair wobec przyjaciółki, tylko czy ona jest fair wobec niej? Czy uczucie znowu się obudzi? Między Laurą i Aronem od początku iskrzyło, ale najpierw były to kłótnie i dogryzanie. Które z czasem zaczęły przeradzać się w coś głębszego. Czy ulegną pokusie? Czy miesiąc udawanego narzeczeństwa może przerodzić się w coś prawdziwego, czego oboje pragnęli?

Lekki styl pisania, dobra fabuła i bohaterowie sprawiają, że nie można się oderwać od tej książki. Znajdziemy tu podziały pisane z perspektywy bohaterów. Dzięki czemu możemy poznać ich uczucia, problemy, dylematy i sekrety. Znajdzie się również wredna postać, która knuła cały czas. Szczerze miałam ochotę tej postaci zrobić krzywdę. Czytając uśmiechałam się, ale w niektórych momentach łezka w oku się zakręciła. Joanna Balicka zaprezentowała się nam z innej strony, tej bardziej romantycznej. Naprawdę miło spędziłam czas przy tej pozycji. Nie po raz pierwszy widzimy, że między miłością i nienawiścią jest cienka granica która czeka na przekroczenie, a los już o to zadba żeby tak się stało.