Pozycja trupa recenzja

Świetna okładka, niezły pomysł na kryminał i, moim zdaniem, ta książka autorki jest lepsza od poprzedniej („Stało się”). Ale …
  Pierwszy rozdział podobał mi się (poza jedną „drobnostką”), zapowiadało się, że dalej będzie ciekawie i śmiesznie, na czym mi zależało – bo lubię pośmiać się nad książką, po to sięgnęłam po pozycję, którą polecano jako komedię kryminalną. I to jak mocno polecano!
  Na ogół im dalej w las, tym więcej drzew, czyli dzieje się coraz lepiej ale nie tu... 

Akcja nabierała tempa, a mimo to czytało mi się coraz trudniej i uśmiechów było coraz mniej.
  Na pewno mam inne poczucie humoru niż ci co polecają "Pozycję trupa", bo ta lektura mnie nie rozbawiła. Szalenie irytowało słowo „Narzecz” zamiast narzeczonego - wkurzał mnie tak samo za każdym pojawieniem się w tekście, irytowały nazwiska Klops i Kropka - wiem, że są i takie, ale w książce nie zachwycają. Za dużo zdań, napisanych tak, że nad ich sensem i treścią musiałam się chwilę zastanowić, co spowalniało czytanie. Główna bohaterka (i parę innych osób) była okropnie denerwująca – nie utrzymywałabym kontaktu z takimi znajomymi…. 
 Nie moja bajka, krótko mówiąc – mimo kilku fajnych zdań o życiu i świecie.

I zdecydowanie za mało śmiesznie jak na przypisanie tej książki do gatunku komedia kryminalna …
 
  Zastanawia mnie mocno tak duża rozbieżność między moim odbiorem książki, a entuzjastycznymi ocenami na okładce ....
 
  I chyba zgodzą się wszyscy miłośnicy Joanny Chmielewskiej: nie wystarczy określenie "komedia kryminalna" by dana książka była tej samej wartości co jej książki ...  a jeśli ktoś zrównuje z nimi „Pozycję trupa”, to znaczy, że taki ktoś nie ma o twórczości Chmielewskiej zielonego pojęcia…..