Okrutny książę recenzja

Podchodziłam do tej książki, jak i do całej serii z dystansem, widząc ogrom pozytywnych opinii, szczerze mówiąc bałam się po nią sięgać, bo ja już niejednokrotnie miałam inne niż, dominujące zdanie o danej książce. Jestem więc bardzo pozytywnie zaskoczona, że pochwały nie były daremne, a książka jest naprawdę ciekawym i wartym uwagi fantasy.

Trzy siostry w wyniku krwawej zemsty zostają zabrane do świata elfów, jedna jest biologicznym dzieckiem ich nowego opiekuna, natomiast młodsze bliźniaczki są już tylko ludzkimi dziećmi jego żony. Dziewczynki dorastają więc w świecie magicznych stworzeń, które spoglądają na nie z pogardą. Jude jedna z bliźniaczek ma już dość takiego traktowania i postanawia za wszelką cenę odmienić swój los. Nieświadoma intryg i gier pozorów dziewczyna wkracza niemal w sam środek wydarzeń, mających zmienić codzienność elfiego świata.

Autorka tutaj świetnie się bawi, rozpoczynamy z kopyta, bo już na samym początku powieści leje się krew, ja na to jak na lato, jednak późniejsze rozdziały nieco uspokajają zarówno akcję jak i moje emocje. Poznajemy świat elfów, jego strukturę i podziały, lepiej poznajemy bohaterów, a sam początek to bardzo obszerne wprowadzenie, która jak dla mnie jest nieco przeciągnięte i w pewnym momencie już się denerwowałam, czy fabuła wciąż będzie błądzić, raz się rozpędzać, żeby zaraz zwolnić. To wprowadzenie nie bardzo mnie porwało i już włączała się myśl, że znowu nie będę mogła się podpisać pod licznymi pochwałami. No ale, w końcu zaczęło się robić intrygująco. Zaczęły się walki, zbrodnie, tajemnice, intrygi, jakiś romansik, a przede wszystkim fabuła zrobiła się trochę mroczna, towarzyszyło mi uczucie zarówno ciekawości, niepokoju i niewiedzy. Razem z Jude odkrywamy kolejne elfie tajemnice, a ta wzgardzana przez innych istotka okazuje się naprawdę barwną postacią, którą ciężko jednoznacznie określić, ma w sobie cechy bohatera i czarnego charakteru, choć początkowo działała mi na nerwy to na końcu całkiem ją polubiłam.

Choć fabuła początkowo mnie nie wciągnęła, to gdzieś w połowie zaczęłam się w nią wkręcać. Czytało mi się tą powieść niezwykle przyjemnie, autorka ma naprawdę lekkie pióro, a przez fabułę można niemal przelecieć. Nie maiłam tej książki w swoich czytelniczych planach, ale skoro nadarzyła się okazja do jej czytania, nie mogłam odmówić. Jestem nią pozytywnie zaskoczona, to naprawdę kawałek dobrej fantastyki, przy której świetnie się bawiłam, niby nie planuję sięgać po kontynuację, ale kto wie...