Dziedzic Wojowników recenzja

"Dziedzic Wojowników" nie jest pierwszą książką pani Cindy Williams Chimy, którą czytałam, ponadto- dotąd chyba Jej najgorszą.

Do kupna książki przekonała mnie okładka ( z resztą - nie pierwszy raz przekonuje mnie okładka c; ). Dodatkowo miałam nadzieję, że książka będzie tak dobra jak "Król Demon". Myślę jednak, że "Dziedzic" byłby lepszy gdyby akcja toczyła się w dalekiej przeszłości. Ale o tym później...

Akcja toczy się w małym miasteczku Trinity. Gimnazjalista, Jack Swift od dziecka przyjmuje lekarstwo na serce, a przynajmniej tak myśli. Chłopak mieszka z wiecznie zajętą mamą, ma dwóch najlepszych przyjaciół, Willa i Fitcha, i ciotkę Lindę. Do gimnazjum chodzi z byłą dziewczyną, Leeshą, a pewnego dnia zaczyna tam uczęszczać Ellen. Jack będzie musiał między nimi wybierać, ale to okaże się jego najmniejszym problemem. Któregoś dnia Jack zapomina o lekarstwie. Wydaje się, że jest to nic nieznaczący szczegół, jednak przynosi to niespodziewane, nieodwracalne skutki. Przez przypadek Jack ujawnia swoje moce na treningu. Od razu zaczyna go szukać ród Białej i Czerwonej Róży. Chcą go wykorzystać w Grze. Jack okazuje się być wojownikiem. Jednym z ostatnich żywych. Różowcy jednak nie wiedzą, że chłopak ma w sobie kamień czarodzieja. Leander Hastings, nowy 'trener' szkolny, uczy Jacka wykorzystywać swoje moce. Ciotka Linda wyznała chłopakowi prawdę o jego 'zwyczajnych, nudnych' sąsiadach. Jeden z nich uczy Jacka czarów, które sa jego 'tajną bronią' w Grze. Z kim przyjdzie walczyć Jackowi? Czy to przeżyje?

Tak jak wspomniałam, wszystko bardziej by mi pasowało, gdyby było umieszczone w dawnych czasach- ta cała walka (i to na miecze) - dużo lepiej by wyglądała np. w średniowieczu, a przynajmniej według mnie. Trzeba teź napomknąć, że treść książki nie była zbyt zaskakująca... Czarodziej, który dowiaduje się o swoich mocach, uczy się, by w końcu walczyć. Tajemniczy Hogwart byłby lepszą scenerią (pomijając te mieczy i moją uwagę o średniowieczu..).

Wspomnę jeszcze o okładce. Tak jak "Siedem Królestw" nawiązuje w pewien sposób do treści. Na "Dziedzicu Wojowników" widnieje miecz Pogromca Cieni ze smugą magii (?) na ciemnym granatowym tle. Krótko mówiąc-jest czarująca . *.*

Hm, nie żałuję, że przeczytałam tę książkę, choć trochę się rozczarowałam. Polecam głównie młodym czytelnikom i tym , którzy dopiero zaczynają swoją przygoda z fantastyką. ; ]