Korona popiołów recenzja

Dziś przychodzę do Was z opinią finału trylogii o Atlantydzie Marah Woolf, "Korona popiołów".

Nefetari musi poradzić sobie ze swoją przemianą w wampira. Jest to bardzo trudne, gdyż oprócz plusów tej sytuacji jak nowe moce i umiejętności, nasza bohaterka nie znosi dotyku innej osoby, nie toleruje bliskości, a żądza krwi jest bardzo męcząca i trudno jej się powstrzymać, by nie rzucić się po prostu na swoich bliskich. Wtedy Tari podejmuje decyzje, która zmieni zasady gry. Postanawia skonfrontować się ze swoim oprawcą, Setem w nadziei, że odnajdzie Koronę i odwróci to co wydaje się nieodwracalne. Jak w tym wszystkim odnajdzie się Azrael?

Bardzo czekałam na ten tom, gdyż chciałam wiedzieć jak ta historia się skończy. Cały czas fascynują mnie ciekawostki związane z Atlantydą oraz mitologią egipską. Jednak za mało mi tu było "Indiany Jonesa". Już piszę o co mi dokładnie chodzi. Pierwszy tom był nastawiony na przygodę. Te poszukiwania Berła, odwiedzanie zapomnianych, tajemniczych miejsc, rozwiązywanie zagadek sprawiło, że świetnie się to czytało. A tutaj jednak autorka postawiła na relacje. Mam wrażenie, że samo poszukiwanie trzeciego insygnia zeszło na dalszy plan. Zakończenie totalnie już nie miało nic wspólnego z pierwotną historią. Troszkę mnie to zirytowało. Zwłaszcza zachowanie Azraela i Tari. Powiało mi tu trochę tanim dramatem. No, ale to moje odczucia. Ogólnie całą historię fajnie się czytało i zdecydowanie nie żałuję, że po nią chwyciłam. Trzy tomy były wystarczające by pożegnać się z bohaterami.

"Nefertari ginie z rąk Seta, ale wampiryczna córka Platona daje jej kolejne życie… Nefertari nie może się odnaleźć w wampirzym ciele, chociaż po transformacji zyskała nowe moce i umiejętności. Nie znosi jednak dotyku innej istoty, nie toleruje bliskości, a poza tym obawia się, że żądza krwi zmusi ją do wyrządzenia krzywdy najbliższym, dlatego odpycha od siebie i Azraela, i Kimmy.
Na dworze Saidy nie mogą się otrząsnąć po zdradzie Seta. Zaufali mu, a on znowu zdradził. Wszyscy nieśmiertelni planują zemstę. Nefertari postanawia uciec, zakraść się na dwór Seta, który przejął pierścień ognia i ogłosił się królem demonów, i zabić go z zimną krwią, a także przejąć pierścień. Udaje jej się dotrzeć do Gehenny, jednak tam sprawy okazują się bardziej skomplikowane.
Czy Set naprawdę jest tym, za kogo jest uważany?
Zabił Nefertari, ale być może kierował się dobrem wyższym?"