Sekretne życie pisarzy recenzja

Łączny nakład powieści Guillaume’a Musso przekroczył 25 milionów egzemplarzy i został przełożony na 40 języków. To najbardziej znany i kasowy francuski pisarz. Z końcem sierpnia Wydawnictwo Albatros wydało jego najnowszą powieść „Sekretne życie pisarzy”.

Trzeba przyznać, że powieści Musso mają swój styl i klimat. To taki pisarz, że gdy czytasz, to wiesz, że to on. Tym razem pisarz pisze dla nas o pisarzu. Nathan Fowles po opublikowaniu trzech poczytnych powieści postanawia zaszyć się na Beaumont - małej wyspie Morza Śródziemnego - i ogłasza koniec pisarskiej kariery. Dziewiętnaście lat później, jesienią 2018 roku, młoda szwajcarska dziennikarka – Mathilde Monney – udaje się na wyspę by odkryć wszystkie jego sekrety. Fowles po takim czasie wciąż ma rzesze wielbicieli. Sprawy komplikują się, gdy na plaży zostaje znalezione ciało martwej kobiety. Dołóżmy do tego postać młodego pisarza Raphaëla Bataille, który po kolejnym fiasku publikacji debiutanckiej powieści zatrudnia się w księgarni na Beaumont. Drogi Monney, Fawlesa i Bataille niespodziewanie się połączą, za sprawą tajemniczej fotografii…

„Sekretne życie pisarzy” to przede wszystkim pokręcona łamigłówka. Czytając opis można spodziewać się opowieści na kształt kryminału. Tymczasem otrzymujemy nietypową powieść, z bardzo zaskakującą formą. Tak jak to u Musso zwykle bywa. To powieść, w której niepozorny początek przerodzi się w istną nawałnicę niecodziennych zdarzeń. Dlaczego Fawles niespodziewanie zakończył karierę nie będzie jedyną zagadką tej historii, ale na szczęście pojawiają się miarowo, by czytelnik nie pogubił się w plątaninie myśli i zdarzeń. Akcja powieści rozpoczyna się zaskakująco lekko, by dalej móc czytać z rosnącym zaciekawieniem i niepokojem.

Musso bawi się, wodzi czytelnika za nos, co rusz podrzucając poszlaki i błędne kierunki. Zakończenie sprawia, że wszystkie trybiki wskakują na swoje miejsce. Gdzieś tam między wierszami autor podrzuca refleksje na temat życia pisarza i życia w ogóle. Próbuje wprowadzić czytelnika od zaplecza pisarskiego życia. Przerysowanie wydarzeń, dystans autora do siebie i sporo autoironii, to spora część powieści.

Miałam kilkuletnią przerwę od powieści Musso. „Sekretne życie pisarzy” udowadnia, że ciągle w formie, ciągle intryguje. Czytanie ma sprawiać przyjemność i angażować czytelnika. Musso to potrafi.




Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl