Receptura wszechmocy recenzja

Granice w literaturze od dłuższego czasu zacierają się, a autorzy, poszukując własnej drogi, zaczynają tworzyć hybrydy składające się z różnych elementów poszczególnych gatunków. Nie pierwszy raz wzięłam do ręki thriller, który okazał się być taką właśnie mieszanką.

"Receptura wszechmocy" to książka o hipnotyzującej okładce, która działa mocno na wyobraźnię. Opis tylko zaostrza apetyt na treść, bo mam wrażenie, że brakuje - zwłaszcza na polskim rynku - thrillerów bazujących na psychoterapii. Tutaj mamy Łukasza, który odnosi sukcesy w pracy z pacjentami, choć sam zmaga się z pewnymi problemami psychicznymi. Do tego jest jeszcze siostra mająca problem z używkami i przyjaciółka, z którą głównego bohatera łączą sekrety z przeszłości. Dla mnie brzmiało to jak przepis na powieść idealną, pierwsze obawy pojawiły się, gdy okazało się, że liczy sobie zaledwie 250 stron, ale z drugiej strony to całkiem przyjemna odmiana od przegadanych tomiszczy.

Zaczęło się spokojnie, choć intrygująco. Od razu poczułam dreszczyk emocji, który jest dla mnie wyznacznikiem dobrego thrillera. Szybko jednak akcja stała się jazdą bez trzymanki. Nie mogę za wiele zdradzić, bo myślę, że to popsułoby niespodziankę, jaką autor serwuje czytelnikom. Ja przyjęłam ją z lekkim niedowierzaniem i w jakimś stopniu rozczarowaniem, bowiem wątek terapii zszedł na dalszy plan, ustępując miejsca bardzo daleko posuniętym badaniom naukowym. Nie jest to grunt, na którym czuję się pewnie, stąd moja rezerwa. Ogólnie lubię wątki paramedyczne i laboratoryjne, bo można wokół nich budować fabuły zahaczające o fantastykę, przynajmniej w odczuciu zwykłych śmiertelników, nie mających pojęcia, co tak naprawdę zostało już odkryte i nad czym obecnie naukowcy pracują. Jednak w tej powieści było wszystkiego za dużo w stosunku do jej objętości.

Z reguły narzekam na to, że autorzy popłynęli i spokojnie mogli się streścić, ale w tym przypadku jestem przekonana, że książka tylko by zyskała, gdyby autor pokusił się o napisanie stu stron więcej, rozwinięcie niektórych pobocznych wątków, a nawet tego głównego. Choć treść wykroczyła poza moją strefę czytelniczego komfortu, to czuję niedosyt. Nie znalazłam w tej powieści tego, czego oczekiwałam, ale Łukaszowi Piotrowskiemu udało się mnie zaciekawić, wciągnęłam się w opisaną przez niego historię, a raczej w jej zarys, bo akcja potoczyła się tak błyskawicznie, że nie miałam możliwości się w nią tak w pełni wgryźć i nią rozkoszować.

"Receptura wszechmocy" to coś więcej niż thriller. To powieść dla odważnych czytelników o szerokich horyzontach i otwartych umysłach.

Moje 6/10.