Zawód: powieściopisarz recenzja

Haruki Murakami to zdecydowanie najpopularniejszy japoński pisarz. Wydaje mi się, że nawet osoby, które na co dzień nie interesują się literaturą, potrafiłyby wymienić jego nazwisko, jeżeli chodzi o azjatyckich autorów. Muszę przyznać, że nie dziwi mnie to. Murakami jest twórcą specyficznym. Albo się go lubi, albo nie znosi. Mało znam osób, które miałyby o nim nijakie zdanie."Zawód: powieściopisarz"to zbiór esejów poświęconych temu, w jaki sposób autor został... autorem. Nie jest to "poradnik" jak niektórzy mogą sądzić, a przynajmniej nie taki typu "Pisanie dla bystrzaków", o czym sam pisarz wspomina.

Haruki Murakami opowiada swoją historię, jak zaczął, jak wytrwał i jak chce dalej tworzyć. Bardzo charakterystyczne dla niego jest to, w jaki sposób stwierdził, że pisarstwo to jest właśnie to, czym chce się zajmować na poważnie. Leżąc na ławce podczas meczu baseballowego, zstąpiło na niego olśnienie "Hmm, może napiszę książkę". Koniec historii. Bez długoletnich marzeń, kursów, szkół. Postanowił, że napisze książkę i po prostu to zrobił. Sam twierdzi, że fakt, że udało mu się to zrobić, pewnie miał dużo wspólnego ze szczęściem, ale jakiś talent też musi być. Murakami raczej unika wychwalania siebie w swoich esejach, co niektórzy mogą odebrać za sztuczną skromność, lecz wydaje mi się, że to właśnie esencja jestestwa tego autora. Wspomina on o tym jak ważna jest umiejętność przyjęcia odpowiedniej krytyki. Wszyscy dobrze wiemy, że opinie bywają różne - raz lepsze, raz gorsze. Sedno w tym, żeby umieć z nimi współegzystować.
Na stronach"Zawód: powieściopisarz"jak już wspomniałam daremno szukać porad w stylu "zanim zaczniesz pisać, uprzątnij biurko, zrób notatki, mapę myśli". Oczywiście, porady się pojawiają, jednak Murakami za każdym razem podkreśla, że są to jego subiektywne odczucia. Opisuje sposób, w jaki on pracował i nie uważa go za jedyny słuszny. Dla przykładu Murakami nigdy nie robił konkretnego planu. Po prostu pisał to, co siedziało w nim. Uważam, że odkrywa się on bardzo mocno, jeżeli chodzi o swój warsztat i przypuszczam, że niejeden instruktor na kursach złapałby się za głowę, widząc, jak Haruki Murakami pracuje.

Ten zbiór jest raczej pewnym kierunkowskazem, drobną podpowiedzią niż poradnikiem. Sądzę, że jest to również idealna pozycja dla kogoś, kto martwi się, że źle bierze się do pisania. Haruki Murakami pokazuje, że nie ma czegoś takiego. Jeżeli coś działa dla ciebie, to najważniejsze.