Portret Doriana Graya recenzja

Przeczytanie tego niewątpliwego klasyka miałam w planach już dawno, jednak do ich szybkiego zrealizowania zachęciły mnie słowa mojej polonistki, która powiedziała, że "50 twarzy Graya", to bajeczka przy "Portrecie Doriana Graya". Miałam złudną wizję, że powieść będzie przepełniona homoseksualnym erotyzmem, czego oczywiście w niej nie znalazłam (może, gdyby pierwotna wersja nie została zmieniona przez Oscara Wilde'a). Jednak motyw ten jest w niej subtelny, niewinny, wręcz nienazwany. Mimo to wciąż powieść stała się kontrowersyjna w czasach dekadentyzmu, którego swoją drogą dzieło jest idealnym przykładem. Co całkowicie mnie urzekło już na samym początku, to niesamowity opis przyrody i otoczenia - to miejsce widać okiem wyobraźni, czuć ten zapach słonecznego dnia i kwiatów. Przytoczyłam nawet postać Doriana Graya w szkolnym wypracowaniu na temat dobra i zła, ponieważ jest to dla mnie postać z jednej strony naga, z drugiej zaś w wyjątkowy sposób złożona. Muszę wspomnieć o tym, jak bardzo osobiście utożsamiam się z moją ulubioną epoką, którą jest Młoda Polska. Podobnie jak autor, również mogę stwierdzić, że mam w sobie coś z każdego z trzech głównych bohaterów, dlatego właśnie cała powieść jest niezwykle bliska memu sercu i trafi do innych osób, które mogą się z tym utożsamić. To dzieło to moim zdaniem kopalnia - mamy "życiowe mądrości" Lorda Henry’ego Wottona (niektóre naprawdę są godne zapamiętania!), artystyczną wrażliwość Basila Hallwarda czy portret psychologiczny i wewnętrzna przemiana, a raczej upadek Doriana Graya. Po jej skończeniu czułam pewnego rodzaju pustkę, ale również żal z zakończenia i chęć pozostania na dłużej w tym fascynującym świecie wykreowanym przez Oscara Wilde'a. Powieść jest po prostu piękna. Ukazuje prawdę o społeczeństwie i nas samych. Uczy i uświadamia, że każdy z nas ma wybór, czy podąża ścieżką zła czy dobra, oraz jak łatwo jest wpaść z jednego w drugie. Pokazuje, jak szybko może zgubić nas nasza własna naiwność, chciwość, brak samokrytyki oraz gloryfikowanie nieodpowiedniej osoby u naszego boku. Książka otworzyła we mnie zardzewiałe drzwi do głębi mojej duszy, ukochała ją i została tam już na zawsze. Zdecydowanie jest to klasyk godny polecenia i obowiązkowa lektura dla każdego.