Poszukiwacz zwłok recenzja

Kolejna książka Mieczysława Gorzki za mną i był to kolejny raz, gdy dobrze spędziłam czas. Wciąż cykl z Marcinem Zakrzewskim (Cienie przeszłości) jest moim ulubionym i myślę, że ciut lepszym niż Poszukiwacz Zwłok.

Przyznam, że na początku było mi ciężko się wgryźć w fabułę i historię. Myślę, że to przez to, że autor stworzył zupełnie innych bohaterów, do jakich przyzwyczaiłam się poprzednio. W Poszukiwaczu Zwłok mamy wiele wątków, wielu bohaterów, ale niewielu można polubić. Na szczęście postać Laury Wilk, zwanej przez kolegów z pracy Wilczycą, ratowała sytuację, bo myślałam, że naprawdę będę każdemu złorzeczyć w tej książce! Laura Wilk przypominała mi bardzo Paulinę Czerny – Wilczyca jest silną postacią kobiecą, nie boi się działać poza schematami i jak nikt ma nosa do morderców. Autor potrafił zachować równowagę i poza siłą, Laura jest także mimo wszystko uczuciowa.

Laura po przejęciu sprawy Poltergeista szybko wpada na jego trop, co powoduje złość, zazdrość, frustracje wśród „kolegów” z pracy, którzy wcale nie są takimi kolegami. Obraz policji w tej książce był i dla mnie frustrujący, natomiast zdaje sobie sprawę, że życie nie jest kolorowe i na pewno w szeregach znajdzie się kilku skorumpowanych. Mimo to, liczę, że nigdy nie trafię na policjanta pokroju Piotra Żołnierza, bo to on głównie nienawidzi Laury.

Sprawa Poltergeista jest ciekawa, ale nie jest jedyną i nie jest głównym wątkiem (wspomniałam o wielowątkowości, prawda?). Przyjaciel Laury, psycholog Maciej Lesiecki, przyjął sprawę odnalezienia zwłok Marii Cybulskiej, córki obecnie wysoko postawionego polityka. Przy tej sprawie Laura i Maciej trafiają w pułapkę i odkopują trupy, które lepiej, żeby były zakopane.

Postać Macieja jest dla mnie największym atutem tej książki. To, w jaki sposób autor poprowadził tę postać, to jakie plot twisty zostały zastosowane, to naprawdę majstersztyk. Postać Macieja zmieniała się, ewoluowała z każdą kolejną stroną i czytelnik tylko mógł się zastanawiać, w którą stronę to pójdzie – kim stanie się tytułowy Poszukiwacz zwłok.

Minusem dla mnie jest to, że sprawa Poltergeista została odsunięta na bok, a chciałabym dowiedzieć się wszystkiego. Ale dzięki temu jest szansa na kontynuację, więc może nie tak źle wyszło.

Jestem ciekawa, czy będzie kolejny tom, bo z wielką chęcią bym przeczytała dalsze losy Laury i psychologa Lesieckiego. Polecam tę książkę, szczególnie tym, którzy już czytali cokolwiek od autora.