Ocalona z Auschwitz. Pójdę za Tobą na koniec świata recenzja

Zdawałoby się, że opisano wszelkie możliwe warianty związane z obozem w Auschwitz – Birkenau : warunki życia w obozie, pełnione funkcje, mechanizm ludobójstwa, ucieczki, ratunek, rodzące się uczucia niemożliwe do zrealizowania. Znalazł się też ktoś zwolniony z obozu z powodu choroby, co poddawano w wątpliwość. Powieść oparta na faktach, opatrzona zdjęciami rodziny obala mit, że z obozu nie można było się wydostać. Wszystko zależało od ceny, czasami ceny innego życia. Rzetelnie przedstawione fakty zbeletryzowane przez Ninę Majewską – Brown to jedna z książek, którą chciałam przeczytać, mimo wielkiego niepokoju, bo mam świadomość , co oznacza dostanie się do obozu w Oświęcimiu. Powieść napisana jest w formie pamiętnika ocalonej, ale znalazły się też dwa rozdziały w formie pamiętnika pisanego przez głównego winowajcę nieszczęścia rodziny Kuligów, Jana Nowaczka. Autorka stara się czytelnikowi przybliżyć mechanizm psychologiczny działania zbiega z Auschwitz, który pokrętnie tłumaczy swoją decyzję wydania swoich dobroczyńców w ręce niemieckich oprawców. Trudno było mi zaakceptować te tłumaczenia. Doskonale zostały oddane dylematy męża ocalonej, Wawrzyńca. Chociaż jego wątpliwości nie dotyczyły oddania życia za ciężarną żonę, a tego, czy oboje nie zginą, całkowicie osierocając małe jeszcze dzieci. Ośmiokilometrowa droga Wawrzyńca Kuliga do Auschwitz wyciska łzy z oczu.

Jedną trzecią książki zajmuje posłowie. Znalazły się w nim pełne wyjaśnienia okoliczności aresztowania Franciszki Kulig, dokumenty, zdjęcia z czasów wojny i późniejsze. Posłowie odsłania też kulisy śledztwa dotyczące Jana Nowaczka. Zamieszczone zostały również historie tych, którzy się poświęcali za innych z różnych powodów. Najbardziej znaną postacią jest O. Maksymilian Kolbe. Byli jednak inni np. prof. Marian Batko dobrowolnie poszedł na śmierć głodową za młodego więźnia , Mieczysława Pronobisa. Kolejnym bohaterem był ksiądz Franciszek Paciorek. Nie skorzystał z możliwości ucieczki, ratując w ten sposób swoją rodzinę i wielu współwięźniów, którzy po jego ucieczce poszliby na śmierć głodową, bo tak karano w obozie.

Poświęcenie życia za drugiego człowieka jest naprawdę aktem bohaterstwa i tym wszystkim bohaterom należy oddać należny hołd. Pamięć o nich nie powinna zaginąć.