Krzyk za oknem recenzja

Kolejny, czwarty już tom przygód pedagog szkolnej Weroniki Nowackiej. Opowiadając o jej pracy i o sprawie kryminalnej przemyca Rogala ważne wątki obyczajowe i społeczne, ale z lektury wrażenia mam mieszane.

Sprawa kryminalna łączy się z brutalnym gwałtem na nastolatce wracającej do domu. Dziewczyna wzywa pomocy, naciska na domofony, ale nikt ze słyszących wołania o pomoc nie reaguje, nie wzywa policji. No cóż, to znany z psychologii społecznej przypadek znieczulicy obserwowanej w wielkich grupach ludzi: każdy ma nadzieję, że zareaguje ktoś inny.

Inny ciekawy wątek: ambitna, prąca do kariery prokuratorka zatrzymuje w areszcie człowieka, wobec którego są bardzo wątłe poszlaki, w ten sposób komplikując, jeśli nie rujnując mu życie, Bo zaraz pojawia się wpis na fejsie, który całkowicie obwinia zatrzymanego człowieka, oczywiście od razu mamy komentarze dolewające oliwy do ognia i szerzące nienawiść. Problemy zaczyna mieć też rodzina zatrzymanego, który zresztą bardzo szybko zostaje oczyszczony z zarzutów, ale mleko się już rozlało... Niestety, jak mówi jeden z bohaterów książki, żyjemy w świecie: „gdzie jeden z największych wynalazków dwudziestego wieku stworzył ludziom nowe możliwości krzywdzenia innych, sprawił, że wiele osób pozwala sobie na zachowania, na jakie nie zdobyłoby się w realnej rzeczywistości, twarzą w twarz.”

Z drugiej strony książka ma parę słabości. Bardzo irytował mnie naiwny, nieco infantylny styl autorki, wszystko tam opisane jest akuratnie, porządnie, jakbym czytał podrzędną literaturę obyczajową. Przykład, jedna z bohaterek wraca do domu: „rozpakowała produkty i umieściła je w szafce lub w lodówce. Uruchomiła pralkę, włożyła do zmywarki zalegające w zlewie talerze i kubki.” Takie opisy mają w zamierzeniu dać wrażenie realizmu, ale sprawiają, że rzecz cała mocno mi się dłużyła i nudziła. Z tego powodu porzuciłem audiobooka dobrze czytanego przez Laurę Breszkę i przerzuciłem się na e-booka, tam mogłem prześlizgiwać się nad dłużyznami.

Inna wada kryminału to słabiuśka intryga kryminalna oraz marna motywacja psychologiczna sprawcy. To typowy problem naszych twórców kryminałów.

Rzecz cała zatem wygląda mi na niedopracowaną, pisaną w pośpiechu. Z ciekawości sięgnąłem do biogramu pani Rogali, książka wydana została w 2023 r., w tym samym roku opublikowała jeszcze dwie pozycje. Czyli mamy zwycięstwo ilości nad jakością, szanowna autorka równa w dół do pana Mroza. To dość powszechna ostatnio tendencja wśród naszych autorów kryminałów, mówił o tym ostatnio otwarcie pan Chmielarz, że nie opłaca się pisać dobrze, ale dużo i często wydawać. No cóż, mamy postępujące zamrożenie polskiego kryminału... Ale jeśli czytająca publika to aprobuje to wszystko gra...