Cień Bogów recenzja

Zdeterminowana i niezwykle niebezpieczna matka, która podąża śladem porywaczy swojego syna...

Odważna, silna, poszukująca swojego przeznaczenia i pragnąca udowodnić innym swoją wartość, młoda wojowniczka, która wkracza na niezwykle trudną ścieżkę losu...

Dawny niewolnik, który dla odkupienia win wstępuje w szeregi okrytych wielką sławą wojowników, stając się kimś, o kim być może będą kiedyś śpiewać pieśni...

Każde z nich będzie musiało zmierzyć się z niewyobrażalnym złem ze strony tego zapomnianego przez wymarłych bogów świata, w którym wypaczona natura pragnie krwi i śmierci, gdzie potwory są czymś jak najbardziej naturalnym, jak i wreszcie w którym pragnienia władców nie idą w parze z troską o los poddanych. Magia, wojna, śmierć i honor - oto codzienność ich rzeczywistości...

Należy zacząć od tego, że mamy przed sobą literackie fantasy osadzone w świecie Wikingów, gdzie oczywiście obok kultury, zwyczajów i obyczajów, wierzeń oraz codzienności życia, mamy również magię, ślady obecności innych bogów oraz najprawdziwsze potwory, które karmią się ludzkim ciałem i krwią. I trzeba przyznać, że to połączenie wikińskiej tradycji z odważną wizją tego, co magiczne i wymykające się naturze, wypada tu naprawdę znakomicie. To piękna, literacka rzeczywistość, z której chce się czerpać więcej i więcej.



 Fabułę książki znaczą ukazywane naprzemiennie losy trojga głównych bohaterów - Orki, Varga i Elvary, z których to każde i z różnych powodów udaje się w podróż znaczoną walką, śmiercią, zdradami oraz magią, najczarniejszą i najokrutniejszą magią. Każde z nich też czegoś poszukuje - bliskich, odkupienia win, prawdy o swej wartości..., ale to, co odnajdą, nie zawsze będzie tym, czego oczekiwali. I mamy tu mniejsze i większe bitwy, mamy garść dobrego, lekko rubasznego humoru, jak i mamy najczystszą fantastykę z wiedźmami, czarami, potworami i nawet smokami w tle. Do tego dochodzi mistrzowsko prowadzona relacja, która w piękny sposób potęguje napięcie i prowadzi nas do mocnego, zaskakującego i zarazem obiecującego ciąg dalszy, finału.

W tej opowieści wszystko wydaje się takim, jakim być powinno - począwszy od twardych, kryjących swoje sekrety, ale też i nie wolnych od błędów bohaterów, których nie sposób nie polubić..., poprzez dopracowany w każdym względzie, pięknie klimatyczny i zarazem iście epicki obraz tego literackiego świata z magią, wojnami, przemocą i bezwzględną polityką na czele..., jak i kończąc na literackiej maestrii słów i emocji, jaką to posługuje się tu John Gwynne. Pozwolę sobie nawet na stwierdzenie, że jest to jedna z najlepiej napisanych powieści fantasy, jakie miałam okazje poznać w swoim życiu.

Wielką przyjemnością jest cieszenie się tą opowieścią, gdy zadajemy sobie pytania o to, co łączy głównych bohaterów, gdy odkrywamy ich tajemnice i gdy rozumiemy coraz więcej z tego pięknego, ale też i niezwykle przerażającego świata magii i wojny. To ponad 560 stron znakomitej, literackiej rozrywki, którą znaczy akcja, przygoda i wielkie emocje. To także udany przekład Macieja Pawlaka i klimatyczne ilustracje Roberta Łakuty, które w piękny sposób oddają koloryt tej powieściowej rzeczywistości. I oczywiście chcemy więcej, wiedząc już po finałowych scenach tej książki, że będzie ciekawie i chyba także jeszcze bardziej dramatycznie.

Książka Johna Gwynne pt. „Cień Bogów”, to absolutna kwintesencja literackiego, klasycznego fantasy z najwyższej półki – pod względem pomysłu, pod kątem kreacji bohaterów i świata, jak i przede wszystkim spojrzenia na magię i wojnę, czyli nieodłączne aspekty tego literackiego gatunku. To jakość, wielkość i oferta, z której nie można nie skorzystać. Polecam.