Nie jest za późno recenzja

Każdy, kto zakochał się w młodym wieku wie, że miłości licealne przechowuje się w sercu na długie lata, nawet jeśli z większości z nich nic większego nie wychodzi... Anika - główna bohaterka najnowszej powieści Agnieszki Olejnik, autorki którą wprost uwielbiam za to, jak potrafi opowiedzieć historie zwykłych ludzi i zawsze urzeka mnie prawdą o człowieczeństwie oraz tym jak umie pochylić się nad każdym, kto tego potrzebuje - pochodzi z dobrego domu. Jej tato ma dobrą firmę, powodzi im się, ale niestety pewnego dnia odchodzi do kochanki i jak to często bywa, praktycznie znika z życia swojej córki... Bruno też nie ma łatwo. Po mieście od lat krążą plotki o tragedii, która wydarzyła się w jego domu. Tragedii z tych, których nie da się zrozumieć ani zapomnieć, ale niestety wciąż się zdarzają w wielu domach...

Ta dwójka młodych licealistów spotyka się całkiem przypadkiem na międzyszkolnym turnieju siatkówki. Zaczyna się od przelotnego uśmiechu, później z trybun dziewczyna obserwuje jego doskonałe umiejętności i wypytuje kolegów. On z kolei zastanawia się, kim była ta piękna, złotowłosa, która tak szczerze i pięknie go pozdrowiła, ale zanim spotkają się pierwszy raz, minie jeszcze trochę czasu...

W końcu jednak, kiedy ich drogi się ze sobą spotykają i młodzi mają szansę się bliżej poznać a ich miłość rozkwita, coś stanie na drodze do szczęścia i uniemożliwi im spełnienie się w tej miłości na długie lata. Coś lub ktoś, bo czy rzadko się zdarza, że ktoś coś komuś o czymś powie, ten drugi powtórzy i tak zrodzi się plotka, która doprowadzi do katastrofy?

,,Nie jest za późno" opowiada historię o nadziei, o tym że uczucia nie gasną ot tak, że nie zawsze łatwo jest nam zapomnieć o tych, do których rwie nasze serce, nawet jeśli niebo i ziemia sprzymierzają się przeciwko nam. Podobało mi się, że do samego właściwie końca nie wiedziałam, jak potoczą się losy tej dwójki. Autorce świetnie udało się również pokazać jak te młodzieńcze relacje, które często wydają nam się wyjątkowe, rozmywają się z biegiem czasu - przyjaciółki zapominają, znajdują nowe, wychodzą za mąż, robią kariery, a my trwamy gdzieś tam z dziurami w sercach, które warto postarać się zalepić.

Serdecznie polecam tę powieść, która ukoiła moje lęki i dała nadzieję, że na wymarzone życie u boku ukochanego nigdy nie jest za późno.