Dziennik pocieszenia recenzja

,,Dziennik pocieszenia'' jest dokładnie tym, na co wskazuje tytuł. Należy jednak zaznaczyć, że dziennik ten jest w formie prasowych felietonów, a pocieszenie nadchodzi czasem dopiero po przygnębieniu. Jak to w życiu - raz na wozie, raz pod wozem dryfujemy z Wojciechem Bonowiczem po meandrach rzeczywistości.

Składają się na nią sny (Żyć we śnie) - mój ulubiony felieton i chyba pierwszy tekst w moim życiu o snach, który przeczytałam z dużą przyjemnością. O pocieszeniu, jakie daje literatura (a szczególnie poezja) - i tu muszę przyznać, że autorowi udało się zasiać we mnie ziarenko tęsknoty za czasami kiedy zaczytywałam i kupowałam poezję pasjami. Gdzie jest ta marzycielka z tomikiem w ręku na który tak czekała? Czy zniknęła bezpowrotnie, a może potrzebowała właśnie tego dziennika, by przypomnieć sobie kim była zanim stało się życie rodzinne, zanim pojawiło się dziecko, zanim miała czas tylko na książki krótkie i niewymagające. I choć ten zbiór felietonów jest krótki, to wymagał ode mnie dużo zaangażowania. Chciałam dokładnie prześwietlić wszystkie zawarte w nim myśli, skonfrontować to co niewypowiedziane, i ten moment kiedy autor przyznaje się do łez wobec piękna sztuki Makowskiego... Czy to nie piękne być bezsilnym wobec sztuki? I ja się właśnie czułam taka bezsilna wobec piękna stylu Bonowicza, wobec jego bystrości umysłu i umiejętności przelania myśli na papier tak, by stały się ogólnodostępne, byśmy mogli z nich czerpać jak ze źródła.

Książka ta znacznie poszerzyła moje horyzonty. Pokazała, jak piękna potrafi być sztuka pisana, tutaj wręcz synkretyczna, bo dostarczyła mi wielu zmysłowych wrażeń. Idealny przykład na to, że warto czasem wyjść ze swojej strefy komfortu i dać szansę gatunkom innym niż kryminały, które po prostu kocham, ale nic mi po nich w głowie nie zostaje oprócz bałaganu i koszmarów. A tu proszę coś dla ducha i umysłu - mądrość podana w strawnej, szalenie przyjemnej formie. Co rozdział to nowe przygody, anegdoty i przemyślenia. Bierzcie i czytajcie, myślę, że spodoba się większość wrażliwych czytelników.